De Brug
Toine Lancet
Breng jij mij op weg tot aan de brug.
Ik ben zo bang om daar alleen te staan
als we daar zijn, ga niet direct terug
maar wacht totdat ik overga
en zwaai naar me
dan voel ik mij heel veilig en vertrouwd.
Breng jij mij weg tot aan de brug.
Ik heb geen idee hoe diep het water is.
De overkant lijkt mij zo ver,
je kunt de oever hier niet zien.
Zover het oog reikt, zie ik mist.
Ik twijfel aan het verder gaan.
'Je angst voor de dood
is als de angst voor het leven
het nieuwe lijkt te groot
om het oude op te geven.
In de diepte van je verlangen
ligt de kennis van het nieuwe leven,
zoals een vlinder al weet van vliegen
in zijn donkere cocon."
Breng jij mij weg tot aan de brug
en ga dan niet te vlug terug.
Zwaai jij mij na als ik erover ga.
Een klein duwtje in de rug
is alles wat ik nog verlang van jou
dank je voor je liefde en je trouw
en ga nu gauw
want het begin is reeds in zicht.
Ik voel de warmte van een Licht.
