Dit gedicht is geschreven door Mary Freye. Ik vind het heel mooi en ook heel troostend. Vandaag dacht ik ineens...het is eigenlijk ook heel christelijk...Christus sterft, maar God verdwijnt daarmee niet uit onze waarneming, hij blijft bij ons in de gedaante van de heilige geest.
Do not stand at my grave and weep;
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry;
I am not there. I did not die
