Iemand vroeg me waarom ik al een tijdje niets meer op de blog geschreven had. Geen tijd? Geen zin? Maar de echte reden is dat ik me niet zo goed voel, een beetje somber. Ik ben moe en dan doet mijn filter het niet zo goed. Alles komt binnen, ongezuiverd, zonder nuance. En dat is soms te veel, want het leven is hard als je niet in het nu leeft. Er is te veel verleden en te veel toekomst. Te veel pijn die is geweest en pijn die nog moet komen. Te weinig geluk dat er nu op dit moment is.
Om een voorbeeld te geven hoe mijn leven eruit ziet zonder filter: Ik was op de clubdag voor de Gordon Setters. Een feest voor mensen die van Gordons houden, want er zijn er veel en ze willen allemaal met je spelen, knuffelen en bij je op schoot zitten. Ik zag daar echter niet de lieve, leuke honden waar ik zo van hou. Ik zag honden die over een paar jaar dood zijn, die je dan niet meer kunt aaien, die dan niet meer op schoot komen. Ik zag het verdriet dat hun baasjes om ze gaan hebben. En vooral zag ik het ontbreken van de enige Gordon Setter die er echt toe doet en die ik zo mis, die ik nooit meer kan aaien, die nooit meer op schoot komt. Nog steeds, na al die tijd.
Kortom, mijn filter op de wereld is even van zijn plek. En dan worden de verhalen op de blog zou somber. En daar schiet niemand iets mee op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten