Nuance

Gisteravond heb ik heerlijk gegeten met uitzonderlijk goed gezelschap in Oliva. Oliva is een geweldig Italiaans restaurant in Rotterdam waar gebruik wordt gemaakt van pure, (voornamelijk) biologische produkten.

Belangrijker dan het eten is uiteraard het gezelschap. Ik ben maar een bofkont. Ik ben omringd door mensen die niet direct met een oordeel klaar staan. Die luisteren, nadenken en pas dan, als ze alle informatie hebben, een mening formuleren. Ik heb het gevoel dat dat een zeldzaamheid is, tegenwoordig.

Politici, met notabene een liberale achtergrond, kotsen werkelijk teksten uit over de Koran: het is een geweldadig boek, het moet verboden worden, we maken een film over de Koran om te laten zien dat het een fascistisch boek is dat mensen aanzet tot gruweldaden.

Ik pretendeer geen kennis te hebben over wat er wel of niet wordt verkondigd in de Koran, maar ik vermoed dat de politici in kwestie zich ook niet hebben verdiept in deze tekst. Ik vind het een schande dat volksvertegenwoordigers zich zo onzorgvuldig en ongenuanceerd uitlaten over teksten die door de eeuwen heen voor zoveel mensen zo belangrijk zijn geweest.

Tot mijn grote schrik en verontwaardiging kwam ik erachter dat in Saoedi Arabië het bezitten van een Bijbel verboden is en dat op het bezitten van een Bijbel lijfstraffen staan. Ik hoop dat we in dit land niet ook de kant op gaan waarbij heilige geschriften worden verboden. Ik hoop dat vrijheid van godsdienst hoog in het vaandel blijft staan.

Tijdens een bijeenkomst van de zeeverkenners...

Joerie: Mevrouw, mevrouw

(Ik denk dan hoezo mevrouw?? Hierover later meer.)

Joerie (waarbij de oprechte verbazing van zijn gezicht af te lezen is): Mevrouw, Jeffrey zei net toen hij u zag 'daar heb je die bitch weer'.

Ik (niet meer geschokt over het feit dat niet iedereen mij even hoog heeft zitten): Dat kan heel goed, Joerie, want ik ben ook een bitch.

Joerie: Ik vind u anders best wel aardig.

Thanksgiving

Afbeelding van http://www.hetspinnenweb.nl/spinnenweb1.html

Vandaag wordt in de Verenigde Staten thanksgiving gevierd. Thanksgiving is een dag waarop God wordt bedankt voor alles wat hij gegeven heeft, in het bijzonder een goede oogst. Vroeger, op de kleuterschool, zongen wij iedere ochtend een liedje genaamd dank u: dank u voor deze nieuwe morgen, dank u voor deze nieuwe dag, dank u dat ik met al mijn zorgen bij u komen mag. Ik vind dat een mooi liedje en het is prachtig dat mensen (zelfs kleuters op een montessorikleuterschool :-)) even stil staan bij alles wat zij hebben in het leven.

Ik vroeg me echter af wat het betekent om God daarvoor te bedanken. Als je God bedankt voor alle goede dingen, impliceert dat dan dat hij daar ook een hand in heeft gehad? Heeft God er daadwerkelijk voor gezorgd dat de oogst goed was dit jaar? Als dat zo is, en God is dus een macht die controle heeft over bepaalde zaken, waarom gebeuren er dan zoveel nare dingen? Heeft God daar ook een hand in of impliceert het één niet per se het ander? Hier zijn uiteraard vele boeken over volgeschreven. Het is overigens een van de vragen waar je altijd mee wordt geconfronteerd als je als gelovige praat met niet-gelovigen. Wellicht is de vraag terecht, maar het antwoord is zo complex.

Mijn idee is dat God niet een man of een vrouw op een grote wolk is die ingrijpt in ons leven. Ik zie God als de ragfijne draden van een spinnenweb die alles wat goed en mooi is samenbinden. Soms zie je ineens die fijne draden omdat de zon erop valt of de regen. God is even teer, even sterk en even intrigerend als zo'n spinnenweb.

Nu rijst de vraag kan je God eigenlijk wel bedanken als je visie op God is zoals ik hierboven beschreef. Waarschijnlijk niet. Wat je wel kunt doen op een dag van vandaag is stil staan bij de momenten dat je een glimp van God opvangt en daar dankbaar voor zijn.

Nieuwe muizen

DOM

Al weken loop ik te zeulen met mijn camera om foto's te maken voor de blog. Week na week zie ik niets op weg van huis naar werk en vice versa waarvoor ik de camera uit mijn tas haal. En - je raadt het al - op de dag dat ik mijn camera niet bij me heb, stap ik het gebouw waar ik werk uit en word ik geconfronteerd met een werkelijk adembenemend beeld van de Dom met daarnaast een kraakheldere halve maan...

Winter

Na die naargeestige natte dagen is het vandaag zulk prachtig weer. De lage zon zorgt voor een werkelijk fenomenaal licht. En dan de kou, die je kunt ruiken, die je inademt en je longen in voelt stromen en die je voelt prikken op de huid van je gezicht en handen. Dit weer prikkelt alle zintuigen.

I feel alive!

Ying en Yang

Regenboogbrug

Er is een gedichtje, de regenboogbrug, dat ik eens in de zoveel tijd las met Henny (God hebbe haar ziel), en waar we dan samen verschrikkelijk om moesten huilen. Niet omdat de tekst zo mooi is, of het rijm (het rijmt nieteens), in tegendeel. Het is een bijna kinderachtig, clichématig gedichtje. Maar, het is zo'n prachtig beeld dat wordt geschetst.

Dus, voor iedereen die zijn huisdier mist, voor Britt en voor Henny.

_________________________________________________________
Regenboogbrug

Aan deze kant van de hemel is een plaats die regenboogbrug heet.
Wanneer een geliefd huisdier overlijdt gaat het naar de regenboogbrug.
Er zijn weiden en heuvels voor onze speciale vrienden, zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is een overvloed aan eten, drinken en zonneschijn en onze vrienden zijn er gelukkig.
Dieren die ziek en oud waren worden weer gezond en sterk,
dieren die gewond of verminkt waren worden heel gemaakt,
zoals wij ze ons herinneren in onze dromen van dagen die voorbij zijn.

De dieren zijn blij en tevreden; er is maar een ding wat ze missen;
die speciale persoon waar ze zo aan gehecht waren, die ze achter moesten laten.
Ze spelen en rennen samen, maar de dag komt dat er één plotseling stopt en in de verte staart.

De heldere ogen oplettend, het lijf trilt van verwachting.
Ineens rent ze van de groep weg, vliegt over het gras haar benen dragen sneller en sneller.
Ze heeft jou gezien en wanneer jij en je speciale vriend eindelijk weer samen zijn, omhelzen jullie elkaar in een vreugdevolle hereniging, nu verlaten jullie elkaar nooit meer.

De blijde kussen regen over je gezicht, je handen strelen dat geliefde hoofd en eens te meer kijk je in de ogen van je lieveling, die je zo lang hebt moeten missen, maar nooit bent vergeten.

En dan gaan jullie samen over de regenboogbrug.

Britt

Britt

27-4-1995 - 6-11-2006

Precies een jaar geleden hebben we Britt moeten laten inslapen. Ik heb heel lang nagedacht over deze blog, over welke woorden zouden weergeven hoe ik haar mis, iedere dag. Ik kan geen woorden vinden...

36 jaar geleden trouwden mijn ouders

en ik heb vandaag met de zeeverkenners meegedraaid. Hieronder een aantal foto's (niet van de zeeverkenners, maar van de omgeving).