Fabeltjeskrant

Gisteren hoorde ik de minister van landbouw zeggen dat dieren geen mensen zijn en dus ook geen mensenwensen hebben in tegenstelling tot wat die bedrieger van een meneer de Uil ons wil laten geloven.

Inderdaad, mevrouw Verburg heeft gelijk, dieren zijn geen mensen. Maar, mensen zijn wel dieren. Blijkbaar is de juiste implicatie dus niet dieren zijn geen mensen, maar de andere dieren zijn geen mensen. En omdat de andere dieren geen mensen zijn hebben de andere dieren dus mooi pech gehad.

Het wordt, mijns inziens, de hoogste tijd dat de mens de andere dieren gaat behandelen als mededieren en stopt met de onmenselijke behandeling van de andere dieren.

Tot die tijd lijkt het me verstandig dat mevrouw Verburg, die zich blijkbaar niet realiseert dat mensen ook dieren zijn, de wijze raad van meneer de Uil opvolgt en haar snaveltje voorlopig toe houdt.

Kijk hier voor inhoudelijk commentaar van de dierenbescherming op de plannen van de minister.

Wat katten en kamelen gemeenschappelijk hebben...

Binnenkort gaan de man en ik een paar daagjes weg. Ik kan niet wachten....

Maar .... Dit is ook de eerste keer dat Freia sinds ze is gediagnoseerd met nierfalen door iemand anders dan ons verzorgd moet worden. Ik geef haar iedere dag 100 ml vloeistof via een infuus. De infuusnaald gaat onder haar huid bij de schouders en dan loopt de vloeistof naar de ruimte tussen haar huid en haar lichaam. Langzaam wordt de vloeistof dan opgenomen door haar lichaam. Net als kamelen hebben katten dus de mogelijkheid voor een waterreservoir in het lichaam en vanuit een reservoir vocht op te nemen. Of, zoals de dierenarts zei: katten zijn ook een soort woestijndieren.

Mijn vader gaat Freia haar infuus geven als ik er niet ben. En ik vind dat eng....begrijp me niet verkeerd, als er iemand is die ik vertrouw hiermee is het mijn vader. Het probleem ligt niet bij Freia of bij mijn vader, maar het zit enkelt en alleen tussen mijn oren. Maar dat neemt niet weg dat de gedachte dat er iemand anders dan ik aan haar zit, een naald in haar prachtige velletje steekt, haar op schoot neemt, maakt me enorm benauwd en verdrietig.

Ik moet het loslaten. Er is geen enkel probleem. Ik moet visualiseren hoe goed het zal gaan als mijn vader het doet, hoe tevreden iedereen zal zijn met deze oplossing. Visualiseren, dat is de oplossing!

Eeuwigheid

Ieder jaar kijk ik tijdens Oud en Nieuw naar Lord of the Rings en ieder jaar (ik geef toe dat dat nog niet zoveel jaar is, maar je moet ooit beginnen met een traditie) haal ik iets nieuws uit de film. Een zin of een dialoog die inspireert.

Vorig jaar was dat een uitspraak van Arwen (een elf, onsterfelijk) die tegen haar geliefde Aragorn (een mens) zegt: I'd rather spend one lifetime with you, then face all the ages of this world alone (Deel 1: the fellowship of the ring).

Zo mooi en zo waar ook.

Het is belangrijker met wie je je leven deelt dan hoe lang dat leven duurt. Aan de andere kant staan wij nooit, zoals Arwen, voor de keuze. Onze keuze is niet één leven met onze geliefde(n) of een eeuwigheid zonder die geliefde(n). De keuzes worden voor ons gemaakt. Het leven met onze geliefde(n) kan ieder moment van ons worden afgenomen. En wat er dan rest....een eeuwigheid alleen.

Te dramatisch. Ja, een beetje wel. Natuurlijk blijven er - in ieder geval voor de meesten van ons - voldoende geliefden over waar we ook een leven mee delen. De eeuwigheid alleen kunnen wij gelukkig delen met de geliefden die niet zijn weggenomen. Aan de andere kant, iedereen die iemand heeft verloren zal kunnen bevestigen dat het leven ietsje meer op een eeuwigheid gaat lijken.

Jan Wolkers zegt in de documentaire Onverbiddelijke tijd dat als het leven eeuwig zou duren, het niet meer interessant zou zijn: ieder jaar komen de krokussen weer op, waarom zou je er nu naar kijken als het ook volgend jaar of het jaar daarop ook kan. De gebeurtenissen verliezen hun intensiteit.

En dat is het precies. Als je iemand verliest, en de rest van je leven een eeuwigheid wordt zonder die persoon, dan lijkt het leven een beetje uitgestrekter, de kleuren een beetje vager.

Lily op de Gehoorzame Huishond-cursus

Broom, broom

De eerste positieve gebeurtenis van 2008 is een feit.

De man is vanochtend met vlag en wimpel geslaagd voor zijn motorrijbewijs.