Dieren zijn precies als mensen?

De ANWB geeft het advies dat wanneer er een dier, zoals een hert of een zwijn, voor je auto loopt je het beste hard kunt remmen en het dier kunt aanrijden. Blijkbaar leidt het ontwijken van dieren in dit soort situaties door automobilisten tot een grotere kans op het gewond raken of overlijden van de mensen in de auto of andere verkeersdeelnemers. De ANWB zegt dat het aanrijden van het dier dan beter is want "een mensenleven is meer waard dan een dierenleven".

Tja...ik begrijp dat natuurlijk wel. En, eerlijk gezegd, als ik het persoonlijk opvat, als het om mijn eigen leven gaat of dat van mijn omgeving zou ik dat advies ook geven...maar...daar gaat even niet om, het gaat hier om de achterliggende idee.

Zijn mensenlevens meer waard dan dierenlevens? Waarom zou dat zo zijn? Wat betekent dat "meer waard"? Hoe evalueer je wiens leven meer waard is? Kan je dierenlevens en mensenlevens vergelijken? Ik weet het niet.

Mijn gedachte hierover is dat het niet aan ons is om te beschikken over leven of dood: noch over het leven van mensen noch over het leven van dieren. Ik denk dat we dieper zouden moeten nadenken over het gemak waarmee we dieren (en ja...daar bedoel ik ook spinnen, vliegen en muggen mee) van het leven beroven. Ik ben ervan overtuigd dat wij niet zo gemakzuchtig zouden moeten omgaan met leven en dood. En natuurlijk...ik ben ook geen veganist...en misschien zou ik dat wel moeten zijn. Ik weet het niet.

Het volgende citaat uit Lord of the Rings vat dit goed samen:
"Many that live deserve death. Some that die deserve life. Can you give it to them, Frodo? Do not be too eager to deal out death in judgment. Even the very wise cannot see all ends."

Jacht

Het zit diep...jacht...

Migraine

Ik hoor mezelf praten,
Ik zie mezelf bewegen,
Ik ben er wel en toch ook niet

Ik kijk vanuit een plek
ver weg in mijn hoofd
Ik zie de pijn, de misselijkheid
Mijn lichaam is moe.

Er zijn kleuren in mijn hoofd
en vormen en bonken.
Het wordt langzaam donker.

Lily

Ik ben nu dan toch een beetje verliefd geworden op Lily...maar ja...probeer dit maar es te weerstaan.

Lente II

Er zijn ook een paar nadelen aan de lente:

• Prikkende ogen (tot voor dit jaar dacht ik in april altijd dat mijn ogen achteruit waren gegaan en dat ze daarom prikte...nu weet ik beter)
• Verstopte neus (tot voor dit jaar dacht ik in april altijd dat ik chronisch verkouden geworden was)
• Een schaap dat op haar rug terecht was gekomen en dus niet meer rechtop kon komen(enorme gewetenswroeging...we hadden willen stoppen, maar hebben dat niet gedaan, vraag me niet waarom niet - we waren te verbaasd denk ik. Overigens bleek even later dat het schaap weer op vier pootjes in de wei stond - all is well that ends well) (overigens...mocht iemand ooit een schaap op haar rug zien liggen, dan moet je het altijd via de kont weer omhoog zien te krijgen anders gaat ze als nog dood, zie hier. Wat dat betreft is het maar goed dat we niet gestopt zijn, want dat wisten wij niet)

Lente

Het ruikt naar lente.
Het is lang licht.
De zon schijnt.
Er zijn lammetjes.
Er zijn kleine gansjes.
De meerkoeten zitten op hun nest middenin de sloot.

En..."onze" perenboom staat in bloei.

Saga

Saga is nu bijna 8 jaar. Ze is al bij me sinds 2000, bijna haar hele leven. Mijn kleine tijger. Saga is ondeugend, aanhalig en zo lief. Maar, ze heeft nog een andere eigenschap. Ze is een soort Zwelgje, het draakje van Ollie B. Bommel. Soms is ze een volwassen poes, soms is ze weer even klein: een kitten.

Het is net alsof ik soms even in het verleden kan kijken, naar alle fasen van haar leven. Ik vraag me af of mijn ouders soms ook even, in een ogenblik, in mij weer de baby, de kleuter of de tiener zien die ik was.