Jaloezie is een item deze week:
http://bonobohandshake.blogspot.com/
Maar, wie wordt er nu niet jaloers op deze vrouw...die de hele dag met apen mag werken en dan ook nog een fantastische blog schrijft.
dinsdag 21 april 2009
maandag 20 april 2009
Eten, bidden, beminnen
Ik heb het uit. Eten, bidden, beminnen.
Voor diegenen die geinteresseerd zijn wat ik ervan vond....ik vind het een fijn boek. Het leest lekker weg, het sluit aan bij mijn belevingswereld en er staan veel interessante uitspraken en gedachtes in. Maar...(en nu volgt er een soort hap-snapbespreking van een paar detail uit het boek)
Ik ben zoooooooo jaloers. Heel heel erg jaloers. Jaloers op Elizabeth Gilbert. Ten eerste is het niet voor ons allemaal weggelegd om een jaar rond te reizen naar van die heerlijke plaatsen als Rome, India en Bali. Maar, het is vooral ook jaloersmakend hoeveel geluk EG heeft in het leven. Het lijkt alsof alles haar tegenzit (scheiding, depressie), maar als je goed leest, zit alles, maar dan ook echt alles, haar mee.
Ze spreekt binnen 4 maanden vloeiend Italiaans, ze maakt makkelijk contact met allemaal leuke bijzondere mensen. Die mensen doen dan stuk voor stuk uitspraken die zo uit de belangrijke spirituele geschriften van de wereldsgodsdiensten lijken te komen (of toch uit van die kleine boekjes met titels als "boedha voor beginners"). Die nieuwe vrienden (waaronder een Indonesische medicijnman en een traditioneel indonesisch genezer) doen die uitspraken niet alleen, wat op zichzelf al prachtig zou zijn, maar ze doen ze ook nog op precies dat moment dat EG ze nodig heeft.
Vervolgens hoort de prachtige EG (die zich overigens geen enkele zorgen maakt over het feit dat ze 11 kilo aankomt in Italie, wat op zich ook al benijdenswaardig is) deze uitspraken en veranderen ze de richting van haar leven 180 graden. Door deze uitspraken weet ze de depressie op een afstand te houden, de problemen met haar scheiding op te lossen, zich te focussen op de meditatie (en God te ervaren), en haar kundalini energie komt vrij alsof het kinderspel is (in blauwe golven).
(Dit laatste is voor een yogini die iedere dag uren yoga moet doen om soms een lichte tinteling in de ruggegraat te mogen ervaren - waarvan menig scepticus zou zeggen dat het gewoon een koude rilling is - zeer jaloersmakend.)
En, als klap op de vuurpijl, ontmoet ze een mooie Braziliaans man met bruine ogen en een olijfkleurig huid, die onvoorwaardelijk van haar houdt, geweldig is in bed en natuurlijk ook van die prachtige wijze dingen zegt. (Dit is niet voor mij in het bijzonder erg jaloermakend, aangezien ik zelf ook nogal veel geluk heb op dit punt, maar wel voor andere 'vrouwen zoals wij' die ik ken). O ja, en hij is ook gesterriliseerd dus ze hoeft ook geen chemische shit in te nemen...maar ze krijgt dan vermoedelijk wel weer een kind. EG kennende, precies wanneer zij er klaar voor is.
Dus, is het een boek voor mij? Ben ik wel "vrouwen zoals wij"?
Ik ben bang dat ik onder een wat minder gelukkig gesternte geboren ben (of iets minder goed van het Universum mijn geluk kan afdwingen). Ik ploeter al jaren voort met yoga zonder blauwe golven en al helemaal zonder de stilte van de eeuwige/eeuwigheid te hebben ervaren. Maar wat niet is kan nog komen...nu weet ik iig waar ik op kan hopen.
Mijn vrienden zeggen - net als die van EG - allerlei wijze dingen. Helaas heb ik vaak de kracht of het inzicht niet om mijn leven door die uitspraken van richting te laten veranderen. Sorry mensen.
Verder is mijn spirituele beleving anders. Ik hou het nog even op het christendom en ben helaas niet in staat om, zoals EG het zegt, te shoppen bij alle geloven die de mensheid ter beschikking staan om er de krenten uit de pap te halen. Ik heb namelijk, na inmiddel bijna 4 jaar verdieping, nog niet helemaal, volledig begrepen (geïnternaliseerd) wat de krenten uit de pap zijn van het christendom. Ik moet nog een beetje verder graven, meer lezen, meer bidden, meer ervaren wat het betekent om christen te zijn.
Ik vrees dat me dat al één heel leven gaat kost...
Voor diegenen die geinteresseerd zijn wat ik ervan vond....ik vind het een fijn boek. Het leest lekker weg, het sluit aan bij mijn belevingswereld en er staan veel interessante uitspraken en gedachtes in. Maar...(en nu volgt er een soort hap-snapbespreking van een paar detail uit het boek)
Ik ben zoooooooo jaloers. Heel heel erg jaloers. Jaloers op Elizabeth Gilbert. Ten eerste is het niet voor ons allemaal weggelegd om een jaar rond te reizen naar van die heerlijke plaatsen als Rome, India en Bali. Maar, het is vooral ook jaloersmakend hoeveel geluk EG heeft in het leven. Het lijkt alsof alles haar tegenzit (scheiding, depressie), maar als je goed leest, zit alles, maar dan ook echt alles, haar mee.
Ze spreekt binnen 4 maanden vloeiend Italiaans, ze maakt makkelijk contact met allemaal leuke bijzondere mensen. Die mensen doen dan stuk voor stuk uitspraken die zo uit de belangrijke spirituele geschriften van de wereldsgodsdiensten lijken te komen (of toch uit van die kleine boekjes met titels als "boedha voor beginners"). Die nieuwe vrienden (waaronder een Indonesische medicijnman en een traditioneel indonesisch genezer) doen die uitspraken niet alleen, wat op zichzelf al prachtig zou zijn, maar ze doen ze ook nog op precies dat moment dat EG ze nodig heeft.
Vervolgens hoort de prachtige EG (die zich overigens geen enkele zorgen maakt over het feit dat ze 11 kilo aankomt in Italie, wat op zich ook al benijdenswaardig is) deze uitspraken en veranderen ze de richting van haar leven 180 graden. Door deze uitspraken weet ze de depressie op een afstand te houden, de problemen met haar scheiding op te lossen, zich te focussen op de meditatie (en God te ervaren), en haar kundalini energie komt vrij alsof het kinderspel is (in blauwe golven).
(Dit laatste is voor een yogini die iedere dag uren yoga moet doen om soms een lichte tinteling in de ruggegraat te mogen ervaren - waarvan menig scepticus zou zeggen dat het gewoon een koude rilling is - zeer jaloersmakend.)
En, als klap op de vuurpijl, ontmoet ze een mooie Braziliaans man met bruine ogen en een olijfkleurig huid, die onvoorwaardelijk van haar houdt, geweldig is in bed en natuurlijk ook van die prachtige wijze dingen zegt. (Dit is niet voor mij in het bijzonder erg jaloermakend, aangezien ik zelf ook nogal veel geluk heb op dit punt, maar wel voor andere 'vrouwen zoals wij' die ik ken). O ja, en hij is ook gesterriliseerd dus ze hoeft ook geen chemische shit in te nemen...maar ze krijgt dan vermoedelijk wel weer een kind. EG kennende, precies wanneer zij er klaar voor is.
Dus, is het een boek voor mij? Ben ik wel "vrouwen zoals wij"?
Ik ben bang dat ik onder een wat minder gelukkig gesternte geboren ben (of iets minder goed van het Universum mijn geluk kan afdwingen). Ik ploeter al jaren voort met yoga zonder blauwe golven en al helemaal zonder de stilte van de eeuwige/eeuwigheid te hebben ervaren. Maar wat niet is kan nog komen...nu weet ik iig waar ik op kan hopen.
Mijn vrienden zeggen - net als die van EG - allerlei wijze dingen. Helaas heb ik vaak de kracht of het inzicht niet om mijn leven door die uitspraken van richting te laten veranderen. Sorry mensen.
Verder is mijn spirituele beleving anders. Ik hou het nog even op het christendom en ben helaas niet in staat om, zoals EG het zegt, te shoppen bij alle geloven die de mensheid ter beschikking staan om er de krenten uit de pap te halen. Ik heb namelijk, na inmiddel bijna 4 jaar verdieping, nog niet helemaal, volledig begrepen (geïnternaliseerd) wat de krenten uit de pap zijn van het christendom. Ik moet nog een beetje verder graven, meer lezen, meer bidden, meer ervaren wat het betekent om christen te zijn.
Ik vrees dat me dat al één heel leven gaat kost...
zondag 19 april 2009
Vader
"Vandaag" zei de pater Jezuiet bij wie ik de cursus christelijke meditatie volgde "gaan we een woord-voor-woordmeditiatie doen aan de hand van het Onze Vader. We beginnen met 'vader' en als we dan nog tijd hebben voor 'onze' dan pakken we dat ook nog mee." :-)
Wat voor connotaties heeft het woord 'vader' voor jou. Wat betekent het voor jou dat Jezus God aansprak met 'vader'? Dit vat de gedachtenstroom van die avond ongeveer samen:
Zijn bloed dat door mijn aderen stroomt.
Zijn ogen weerspiegelt in mijn gezicht.
Zijn rust in mijn hart.
Zijn stem klinkt in mijn oren.
Zijn trots, zijn wijsheid.
Mijn ogen die zijn liefde zien.
Mijn zintuigen ervaren de onvoorwaardelijkheid.
Mijn hart dat rustig klopt onder zijn bescherming.
Mijn lichaam voelt dat het altijd goed komt.
Door hem.
Mijn vader.
Wat voor connotaties heeft het woord 'vader' voor jou. Wat betekent het voor jou dat Jezus God aansprak met 'vader'? Dit vat de gedachtenstroom van die avond ongeveer samen:
Zijn bloed dat door mijn aderen stroomt.
Zijn ogen weerspiegelt in mijn gezicht.
Zijn rust in mijn hart.
Zijn stem klinkt in mijn oren.
Zijn trots, zijn wijsheid.
Mijn ogen die zijn liefde zien.
Mijn zintuigen ervaren de onvoorwaardelijkheid.
Mijn hart dat rustig klopt onder zijn bescherming.
Mijn lichaam voelt dat het altijd goed komt.
Door hem.
Mijn vader.
zondag 12 april 2009
Pasen
Hij was mens
een van ons
Hij is mens
een van ons
een met ons
Hij kent pijn
afscheid, verdriet,
teleurstelling
liefde, warmte
vriendschap
Hij werd mens
een van ons
hij was mens
een van ons
een met ons
Hij weet
want hij heeft
ervaren
Hij werd mens
leerde ons
mens te zijn
met hem
door zijn liefde
voor ons
Hij was een van ons
Hij is een met ons
donderdag 9 april 2009
dinsdag 7 april 2009
stemmen
Het is bijna volbracht. Nog 4 dagen. Dan is het pasen. Eindelijk. Tijdens deze 40 dagen heb ik griep gehad, een nogal intensieve migraineaanval, een oorontsteking (!) en nu ben ik verkouden. Nu, we zullen maar denken dat het lichaam zich langzaam aan het reinigen is. Alle virussen die nog in mijn systeem achter waren gebleven worden met grof geweld mijn lymphesysteem uitgewerkt. En ik kan me goed voorstellen dat je dat als jezelf repecterend virus niet zo maar, zonder slag of stoot, laat gebeuren.
De grootste uitdaging de afgelopen weken was echter niet mijn fysieke gesteldheid (alhoewel dat volkomen legitiem zou zijn geweest), maar de stemmen. Tijdens de meditatie probeer je je te concentreren op de mantra, op de positie. Dat blijkt echter enorm ingewikkeld door het eeuwige, nooit stoppende geblaat in mijn hoofd. Het lijkt wel een orkest van stemmen. Over de meest krankzinnige zaken: het herkauwen van gesprekken, televisiedialogen, wat ik morgen aan ga doen, hoe laat ik op moet, wat ik op werk nog moet doen. Bla bla bla...Alles is goed, zolang ik me maar niet concentreer op de mantra, de yoga, het gebed. En als ik dan een deel van mijn geest gefocussed heb, verbaast een ander deel zich erover dat het zo goed gaat, of het nog lang goed zal gaan.
Als ik de sopranen rustig heb dan beginnen de tenoren weer te roepen. En daar zit em ook precies het probleem. Want ik ben de sopranen, de tenoren, de bassen, de alten etc. etc. Ik denk dat ik de manier heb gevonden. Ik laat iedereen praten. Zoals gezegd alle stemmen zijn een onderdeel van me. Dus in plaats van me tegen de stemmen te verzetten, laat ik ze praten, accepteer ik ze, totdat ze door hebben dat het voor ons allemaal beter is om te concentreren op de mantra.
De grootste uitdaging de afgelopen weken was echter niet mijn fysieke gesteldheid (alhoewel dat volkomen legitiem zou zijn geweest), maar de stemmen. Tijdens de meditatie probeer je je te concentreren op de mantra, op de positie. Dat blijkt echter enorm ingewikkeld door het eeuwige, nooit stoppende geblaat in mijn hoofd. Het lijkt wel een orkest van stemmen. Over de meest krankzinnige zaken: het herkauwen van gesprekken, televisiedialogen, wat ik morgen aan ga doen, hoe laat ik op moet, wat ik op werk nog moet doen. Bla bla bla...Alles is goed, zolang ik me maar niet concentreer op de mantra, de yoga, het gebed. En als ik dan een deel van mijn geest gefocussed heb, verbaast een ander deel zich erover dat het zo goed gaat, of het nog lang goed zal gaan.
Als ik de sopranen rustig heb dan beginnen de tenoren weer te roepen. En daar zit em ook precies het probleem. Want ik ben de sopranen, de tenoren, de bassen, de alten etc. etc. Ik denk dat ik de manier heb gevonden. Ik laat iedereen praten. Zoals gezegd alle stemmen zijn een onderdeel van me. Dus in plaats van me tegen de stemmen te verzetten, laat ik ze praten, accepteer ik ze, totdat ze door hebben dat het voor ons allemaal beter is om te concentreren op de mantra.
Abonneren op:
Posts (Atom)