Freia

M'n poesje...m'n lieve, lieve poesje,

We gaan nu onze laatste fase samen in. Ik hoop dat die fase nog heel lang duurt, dat je nog lang bij me blijft. Dat ik nog heel lang je warme, zachte vacht mag voelen, je lage en tevreden gespin mag horen en in die grote, groene, eindeloze ogen mag staren. Niets is zeker, maar dat is het nooit en je bent sterk. Sterker dan iedereen had gedacht. Je bent al drie jaar in reservetijd bij me. En, wat hebben we van die jaren genoten! We hebben lekker gegeten, veel geknuffeld, gespeeld en geslapen. En dat gaan we nu weer doen...

Vanavond haal ik je op van die vreselijke dierenarts waar je nu bent, dan kom je weer lekker bij me op schoot. Daarna gaan we weer gewoon samen slapen. Zoals iedere nacht de afgelopen 10 jaar. Je maakt me morgenochtend, zoals altijd, weer te vroeg wakker. Je legt je er, zoals altijd, weer bij neer dat ik weer in slaap val. Uiteindelijk staan we dan weer samen op....

bij elkaar, van dag tot dag, tot het einde.