dinsdag 15 maart 2011

Agnus dei

Het is bijna onmogelijk om in woorden te vatten wat het lijden van Christus betekent. Het is een inzicht dat diep in de ziel wortelt en zich moeilijk naar gewone taal laat omzetten. Ik ga toch een poging doen...al was het alleen maar om mezelf te herinneren wat het inzicht was toen ik vandaag dit stukje van het openingskoor van de Mattheus Passion beluisterde.


Seht - wohin ? - auf unsre Schuld.
Zie - waarheen ? - op ons vergrijp

All Sünd hast du getragen,
Alle zonden heeft U gedragen,

Sonst müssten wir verzagen.
Anders moesten wij wanhopen.

Sehet ihn aus Lieb und Huld,
Zie Hem, uit liefde en genade,

Holz zum Kreuze selber tragen.
Zelf het kruishout dragen.

Door het lijden laat jezus zien dat hij zoveel van ons houdt en ons dat zo graag wil laten weten dat hij zelfs bereid is om de last van het (ons?) kruis te dragen. Hij laat ons daardoor zien hoe je lief hebt, in woord en gedachte in doen en laten. Hij laat ons de liefde van God weer ervaren.

Verder geeft de idee dat hij heeft geleefd, bemind en geleden als een mens van vlees en bloed met zowel fysieke als mentale pijn en liefde ons houvast. Onze God weet immers wat het is om mens te zijn. Wij kunnen met hem delen wat wij ervaren omdat “hij het weet”. Sterker nog hij laat ons zien hoe en waarvoor wij moeten leven en sterven: voor de liefde.

Als laatste neemt hij ons een zware last van de schouders door het of ons kruis te dragen. Hij neemt onze zonden weg en met zonden denk ik aan leven en lijden zonder God en dus een leven zonder te beminnen, zonder liefde. Hij doet dat door te laten zien dat als je je kruis draagt je altijd terugkomt bij God. Hij laat ons zien dat het leven niet uitzichloos lijden is, maar dat het leven en het lijden dat daarbij hoort altijd eindigt bij de Vader. Het eindigt dus altijd bij de liefde.  

donderdag 10 maart 2011

Vasten


De Heer zegt: Keer terug tot mij met heel je hart. Keer terug tot de Heer, want hij is genadig en liefdevol, geduldig en trouw. Joël 2:12-13

Dat is wat ik ga doen met de vasten. Niet stoppen met snoepen, geen zelfkastijding, maar terugkeren tot Hem: wetende dat hij mij lief heeft zoals ik ben en dus dat ik mezelf lief mag hebben zoals ik ben.

vrijdag 4 maart 2011

The truth the whole truth and nothing but the truth...

De afgelopen weken ben ik op zoek geweest naar een nieuwe kat. Een maatje voor Saga. Ik denk dat het goed voor haar is om weer een poezenvriendje te hebben. Ik denk dat ze soms een beetje eenzaam is en dat ze graag weer samen met iemand zou spelen en slapen. Ik weet dat echter niet.

Vandaag realiseerde ik me echter dat ik websites met poezenplaatjes bekijkend niet echt zoek naar een maatje voor Saga. Ik zoek naar poezen die lijken op Saga of als ik eerlijk ben, naar poezen die lijken op Freia. Of, als ik nog eerlijker ben, naar Freia. Maar die kan ik niet vinden....

Zo lang ik blijf zoeken naar Freia, ga ik waarschijnlijk geen nieuwe kat vinden. Welke foto voldoet immers aan zulke hoge vereisten? Ik moet dus diep ademhalen en op een andere manier gaan zoeken. Maar hoe? Kan ik nu wel zoeken naar een andere kat? Moet ik gewoon wachten tot er op een bepaald moment een nieuwe kat mijn leven in komt wandelen? Of, is het goed zo en hoeft Saga helemaal geen maatje te hebben?