Gisteren hebben we in Delft tijdens de Eucharistieviering afscheid genomen van pastor Tjeerd Visser. Door zijn handen ben ik gedoopt en gevormd. Dat is bijzonder. Zijn vertrek is een groot verlies voor de katholieke kerk in Delft en een grote aanwinst voor de katholieke kerk in Dordrecht. Ik vind het oprecht jammer dat hij weggaat.
Soms doet de mis me bijna niets, soms voel ik Gods aanwezigheid overduidelijk in alle onderdelen en soms is er een woord, een lied of een gebaar dat mijn gedachten een poosje kan vasthouden: vaak de schuldbelijdenis, vaak het Kyrie en ook heel vaak Agnus Dei. Een van mijn favoriete onderdelen is toch wel om elkaar de vrede van Christus te wensen. Ik weet niet of dat in andere dan katholieke kerken ook gebeurt, maar ik kan het iedereen van harte aanbevelen. Eigenlijk zouden we dat in het gewone leven ook moeten doen.
Soms hoor ik in mijn leven woorden uit het rituaal van de Eucharistie terug. Die woorden komen dan ineens naar boven (moge de almachtige god zich over je ontfermen, je zonden vergeven en je geleiden tot het eeuwig leven) en ineens snap je die woorden dan omdat ze van toepassing zijn op een situatie. Ik zat bijvoorbeeld in het ziekenhuis zonder erbij na te denken met een kruisbeeldje te spelen. Mijn gedachte werden helemaal ingenomen door het idee dat ik een van de meest dierbare mensen in mijn leven ooit kwijt zou kunnen raken, niet per se op dat moment, maar wel ooit. Ineens moest ik denk aan "de vrede van Christus is altijd met je" en ineens begreep ik wat die woorden betekenen: Ja, pijn en verdriet zijn onvermijdelijk. Het heeft geen zin om je daar druk over te maken. Maar, we nemen die brug pas als we ervoor staan. Nu is het goed en ook in pijn en verdriet is het goed, want zij veranderen niet inherent iets aan de liefde die ik voel, noch voor de mensen om mij heen, noch voor God. Dat blijft altijd, dat is een constante. Dat is de gouden draad die door ieders leven loopt en waar wij rust uit kunnen halen.
Zelfs als je niet (in Christus) gelooft is het zo'n mooie wens. Ik wens je rust in je leven of eigenlijk berusting. Het is goed zoals het is. Er is ontegenzeggelijk pijn en verdriet. Het leven is heel vaak niet eerlijk. Maar het is ons leven, ik wens jou en mij toe om ervan te kunnen houden precies zoals het is. Er is geen licht zonder duisternis. Het licht dat ik in mijn leven zie en dat me dierbaarder is dan wat dan ook op de wereld, bestaat alleen dankzij de duisternis die er ook is of is geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten