Eén van de lessen die ik heb geleerd van yoga is het belang van leven in het heden. Het gaat om hoe het nu is, niet om hoe het is geweest of hoe het ooit zal worden. Door het veelvuldig beoefenen van de yogaoefeningen lijkt het alsof de cellen in mijn lichaam die boodschap hebben geabsorbeerd. Het is een belangrijke les, waar ik al veel baat bij heb gehad.
Toen Freia ziek werd, kon ik aanvankelijk alleen denken aan het moment dat ik haar zou moeten laten gaan en aan de ellende waar we nog door zouden moeten. Door me te concentreren op het heden zie ik nu in dat het gaat om dat we het nu fijn hebben met z'n drieën (dus Freia, Saga en ik :-)), dat ik haar nu kan aaien, dat ze op schoot komt, dat ze tevreden is. Wat er later komt zien we wel weer: wie dan leeft die dan zorgt, of zoals ik tijdens het schrijven van mijn dissertatie altijd tegen mijn promoter zei we zien wel waar het schip strandt.
Ondanks dat alles zijn er soms momenten waarop je door iets van buitenaf wordt gedwongen je te concentreren op de toekomst. Vandaag was dat door iets dat de dierenartsassistente zei. Ik kwam mijn maandelijkse benodigdheden voor de poesjes halen en ik besprak met haar het effect van de behandeling die Freia krijgt op de lange termijn. Dom dom....het gaat om het nu...what the hell was I thinking asking about the future....De dierenartsassistente antwoordt daarop dat het voorlopig goed gaat, maar dat ik er natuurlijk niet vanuit moet gaan dat Freia een kat van 22 jaar zal worden.
En ineens was ik vooruitgespoeld naar de toekomst en werd het feit dat Freia terminaal ziek is en in de toekomst dus daadwerkelijk zal overlijden aan haar ziekte mijn rustige, gebalanceerde heden ingetrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten