Egidius waer bestu bleven?
Mi lanct naar di, gheselle mijn.
Du coors die doot, du liets mi tleven.*
Ik word overvallen door een plotseling opwellende en overweldigende heimwee, naar haar. Het is goed zo. Ik voel je dichtbij me. Maar soms, ineens, wou ik dat ik je vast kon houden.
* Uit: Gerrit Komrij (1996), In liefde bloeyende, de Nederlandse poëzie van de twaalfde tot en met de twintigste eeuw in 10 gedichten. Uitgeverij Bert Bakker. Pagina. 11.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten