Koe

Vandaag zat ik in de trein een beetje uit het raam te kijken. En ik zie waar ik al jaren voor vrees: een koe in de sloot. Althans niet helemaal in de sloot, maar ook duidelijk niet helemaal op de kant.

En dan...dan Niets. Dat was ook precies waar ik al die jaren al bang voor was. Je kunt daar helemaal NIETS aan doen.

Het stemmetje in mijn hoofd zet een monoloog op om mij te beschermen tegen onbezonnen acties als aan de noodrem trekken: misschien lag de koe wel helemaal niet in de sloot...waarschijnlijk lag de koe niet in de sloot en ALS die koe al in de sloot ligt dan komt zo vast de boer om die koe eruit te halen. Je kunt je niet alles aantrekken. Dit is buiten jouw macht.

Enfin, die koe spookt de hele verdere middag door mijn hoofd. En op de terugweg kijk ik precies op het goede moment uit de trein om te ontdekken dat er nog niets is veranderd aan de situatie van de koe.

Het stemmetje begint weer te praten, dit keer in de verwijtende sfeer: Je kunt dat beestje toch niet zo achterlaten. Dalijk wordt het donker en dan? Het is ook zo koud.

Dus ik bel, na een interne strijd waarin ik allerlei realistische en minder realistische mogelijkheden overweeg, uiteindelijk de politie. Ik leg de situatie uit: ik zit in de trein en tussen stad A en stad C ligt ter linkerzijde van het spoor (als je van A naar C reist), om precies te zijn vlak voor stad B, een koe in de sloot.

En dan gebeurt er iets wat ik al vaker heb gemerkt in dit soort situaties. De officiele hulpverlener (want wie bel je anders in dit soort situaties dan de politie) raakt geirriteerd en vraagt enigszins cynisch: welke sloot is dat precies? Deze totaal krankzinnige vraag impliceert: ik heb helemaal geen zin om dit gezeik op te lossen. Mensen moeten maar op hun eigen koeien letten. Het was niet mijn probleem en dat had het ook nooit hoeven worden als mevrouw de dierenfanaat niet zo nodig moest bellen want nu weet ik het ook en heb ik soort van een morele verplichting om dit probleem op te lossen of toch iig met me mee te dragen.

Goed, ze ging kijken wat ze eraan kon doen...ja ja...

Waarschijnlijk blijf het stemmetje me de komende tijd eraan herinneren wat ik ook had kunnen doen: op een tussenliggend station uitstappen en dan op de een of andere manier achterhalen welke sloot precies, van welke boer, zodat ik dan de boer had kunnen inlichten etc. etc. Het stemmetje zegt: Iemand die echt om dieren geeft had dat wel gedaan. Ik heb dat niet gedaan en ik voel me nu een slecht mens. En aan dat zelfbeklag heeft die koe natuurlijk ook helemaal niets...