Curacao

Langzaam keer ik terug naar de werkelijkheid. Curacao heeft echter nooit werkelijk geleken, zelfs niet toen we er waren. De zachte kleuren, de warme wind, de geur van kokosolie. Het vervaagt langzaam...

Ignatiaans gebed

Ignatius (de stichter van de jezuietenorde) leert zijn volgelingen om iedere dag twee keer een kwartier de tijd te nemen om de dag door te nemen en te ontdekken waar je op die dag god hebt ontmoet. Op welk moment voelde je je eventjes gezien, gesteund, aangeraakt...

Op die manier breng je aandacht bij je leven. Sta je stil bij wat waardevol is, waar God is in je leven en waar jouw leven de levens van anderen raakt.

Nergens zin in....

GEEN ZIN

Ik heb geen zin.
Ik moet heel hard werken.
Colleges voorbereiden.
Artikels lezen.
Maar, ik heb geen zin.

Ik heb ook geen zin om naar de schoenmaker te gaan, of naar de stomerij.
Ik heb nergens zin in.

Geen zin in yoga.
Geen zin om thee te zetten.

Los Angeles

Voor Britt...ergens voorbij de regenboog

"Over the Rainbow"
music by Harold Arlen and lyrics by E.Y. Harburg

Somewhere over the rainbow

Way up high,

There's a land that I heard of

Once in a lullaby.

Somewhere over the rainbow

Skies are blue,

And the dreams that you dare to dream

Really do come true.

Someday I'll wish upon a star

And wake up where the clouds are far

Behind me.

Where troubles melt like lemon drops

Away above the chimney tops

That's where you'll find me.

Somewhere over the rainbow

Bluebirds fly.

Birds fly over the rainbow.

Why then, oh why can't I?
If happy little bluebirds fly

Beyond the rainbow

Why, oh why can't I?

Schokkende televisie: Moment van de waarheid

Op zaterdagavond is er een programma op de televisie dat "moment van de waarheid" heet. In dit programma wordt de kandidaat aan een leugendetector gelegd. Vervolgens worden er allerlei vragen gesteld over het leven van de kandidaat en zijn relaties met andere mensen. Als hij de vragen naar waarheid beantwoord kan hij maximaal 1 miljoen euro verdienen.

De vragen worden naarmate het bedrag oploopt steeds intiemer. Zolang je de waarheid blijft spreken is er niets aan de hand. Uiteraard is de waarheid niet altijd per se wat geliefde, familie en vrienden graag willen horen. Er was gisteren bijvoorbeeld een vrouw die met "niet waar" antwoordde op de vraag: "zou je je man verlaten als zou blijken dat hij onvruchtbaar is". Helaas voor haar werd dit -sociaal gewenste antwoord - door de leugendetector aangeduid als een leugen. Of de leugendetector gelijk heeft of niet, echt een leuk gesprek zal hier niet op volgen, want de twijfel is gezaaid.

Wat er dus eigenlijk gebeurt als je als kandidaat plaatsneemt op de leugendetector is dat je weet dat je op enig moment de belangrijkste mensen in je leven pijn gaat doen. Dat is het spelletje: tegen hoeveel geld ben je bereid je omgeving te bezeren? Mensen brengen dus het waardevolste in het leven in gevaar voor geld.

Schokkend!

Zondagmiddag...

Chester en het incident met de moddersloot....

Zondagochtend...

Ik loop..

Mijn fiets is gestolen.

En nu loop ik. Van en naar station...van en naar huis.

Lopen is goed. Het geeft tijd.

Tijd om na te denken; Tijd om de dag achter je te laten; Tijd om te beseffen hoe de weg onder je voeten verdwijnt.

Alles gaat tegenwoordig snel: de tijd, de week, het leven. Maar, lopen gaat langzaam. Je realiseert je dat er een weg afgelegd moet worden, hoe lang de weg is.

Lopen maakt bewust.

Ik ben blij dat ik word gedwongen om te lopen.

Herfst

Ik hou van de herfst,
van de kleuren
in het lage licht
van de bladeren die eindigheid en
eeuwigheid laten zien.

De herfst laat je denken,
stormt door je hoofd,
verlicht je gedachten met
met gouden ragfijne draden.

26 september, de trein van 7:00 uur

De tuin van paleis Soestdijk

Deurmat

Deze week is (overigens naast mijn fiets) mijn deurmat gestolen. Het was een grote kokosmat, groen met daarop een oranje poes. Gewoon van voor de deur. Toen ik thuiskwam 's avonds lagtie er nog en toen ik wegging 's ochtends wastie weg.

De deurmat lag voor mijn deur IN het portiek. De portiekdeur is altijd dicht, want er zit een dranger op. Dat leidt tot de volgende conclusie: (i) de deurmat is meegenomen door een van mijn buren, (ii) de deurmat is meegenomen door iemand die op bezoek was bij een van mijn buren of (iii) de deurmat heeft zelf besloten om ergens anders te gaan wonen.

Mijn visie op de mensheid dwingt me tot de laatste conclusie. Immers, mijn buren zouden toch niet van me stelen? En mensen die bij andere mensen op bezoek gaan stelen toch ook niet van de buren van de mensen waarbij ze op bezoek gaan? Dat doe je gewoon niet.

De enige overgebleven conclusie is dat de deurmat het zelf zat was en een mooiere deur heeft gekozen om voor te gaan liggen. Misschien een deur waar meer mensen voorbij komen die de deurmat kunnen bewonderen? Wie zal het zeggen.

Ik heb inmiddels een nieuwe deurmat. Zwart met groene banen. Gewoon van stof. Maar 2 euro bij de Ikea. Ik ben benieuwd hoe lang deze deurmat bij me blijft wonen....

Apenheul

Een dierentuin met alleen maar apen....briljant!

Een aantal apen/aapachtigen loopt rustig los tussen het publiek door, zoals deze hierboven.

Het is razend druk in het leven op dit moment: werk, nieuwe huis van mijn broertje, sporten, yoga....Dus er blijft weinig inspiratie en tijd over om op de blog te schrijven. Ach, dat komt wel weer. Als de boel weer een beetje draait...

Navelstaren

In het kader van het navelstaren heb ik een poosje lang geprobeerd om mezelf te definieren.

Wie ben ik?

Ik kwam tot de conclusie dat ik behalve de verzorger van twee poesjes, de vriendin van een aantal mensen, de zus van iemand, de dochter van mijn ouders, ook yogini, christen en wetenschapper was.

Nu denk ik dat christendom, yoga en wetenschap wegen zijn die ik bewandel. Ik ben die dingen niet. Het zijn wegen om te komen bij wie ik echt ben. Fijne wegen, moeilijke en zware wegen. Maar het zijn wegen, niet meer en niet minder dan dat.

Tijd om te gaan wandelen...

Instinct en Geweten

Wat mensen onderscheidt van dieren, voor zover ik kan beoordelen, is dat wij een geweten hebben. Maar, wat mensen verbindt met dieren is dat wij ook instinct hebben.

Nu zijn er momenten waar instinct en geweten elkaar in de weg zitten. Stel dat iemand mij fysiek aanvalt. Ik weet het niet, maar instinctief zal ik dan, denk ik, reageren met een tegenaanval. Mijn geweten zegt mij echter dat fysiek geweld slecht is. In dit geval zal mijn instinct het dus waarschijnlijk winnen van mijn geweten.

Mensen worden in veel gevallen geacht hun instinct ter zijde te schuiven en naar Het Geweten (de grote gemene deler van de samenleving) te luisteren. De vraag is nu echter of er een echte keuze is tussen geweten en instinct: kun je je instinct negeren?

Dieren kunnen niet kiezen, want die hebben, vermoedelijk, geen geweten. Dieren worden dan ook niet (althans over het algemeen niet, althans in Nederland meestal niet) veroordeeld voor het volgen van hun instinct. Denk aan Bokito vorig jaar: Er waren mensen die vonden dat Bokito achteraf nog straf had moeten krijgen voor zijn daden, maar uiteraard deed Bokito gewoon wat zijn instinct hem ingaf. En precies daardoor kunnen wij hem daar niet voor verantwoordelijk houden. Hij kon niet anders reageren dan hoe hij gedaan heeft.


Mensen worden wel geacht te kunnen kiezen. Ik vraag me af of we dat kunnen en of wij eigenlijk niet net zo machteloos zijn als Bokito, of wij ook niet uitsluitend kunnen doen wat ons instinct ons ingeeft. Het verschil is uiteraard dat wij achteraf weten dat onze instinctieve handeling conflicteert met ons eigen geweten of het geweten van de samenleving.

Loslaten

40 dagen lang heb ik me geconcentreerd op loslaten. Ik heb meditaties gedaan om los te laten, yoga gedaan om los te laten. Maar ik liet niet los. Ik hield vast, vaster dan ooit.

Langzaam, een paar weken later, verandert er iets. Het is geen draai van 180 graden, maar ik voel me als een zeeschip dat langzaam, langzaam van koers verandert, misschien maar 1 of 2 graden. Maar, voor een zeeschip dat vele mijlen aflegt, betekent dat toch dat het heel ergens anders uit zal komen.

Ik laat dus los. Ik laat niet los wat ik dacht los te laten. Maar ik laat toch iets los. Ik laat los dat ik geen gorilla's observeer in de jungle van Oeganda, ik laat los dat ik geen bioloog, hersenchirurg, scheikundige ben geworden of ooit zal worden. Ik laat los dat het al over twaalven is en ik morgen gewoon moet werken.

Sterker nog, ik laat niet alleen los wat ik niet ben of ooit zal worden, maar ik omarm ook wat ik wel ben en heb. Ik ben hier. Nu. Op dit punt in mijn leven. Met fijn werk. Omringd door de mensen en dieren waarvan ik hou.

Dit is mijn weg.

Mijn meisjes

Kruidentuintje

Britt

Soms, ineens, ben je even terug.
Een blik van voorbij de regenboog.

Iemand noemt achteloos je naam.
Iemand kende jou.
Er duikt een foto op,
je halsband.

Nachtvlindertje...

Het idee dat dieren alleen doden om te eten gaat in ieder geval niet op voor huiskatten (en katachtigen). Ze doden om het doden. Jacht om de jacht. Bij ons zijn de slachtoffers meestal nachtvlinders. Halflevend, met gescheurde vleugeltjes tref ik ze aan. Ik geef ze nooit de genadeklap. Waarom niet? Omdat ik bang ben voor nachtvlindertjes? Omdat ik vind dat je sterven een natuurlijk proces waarin je zo weinig mogelijk moet ingrijpen? Omdat ik het niet durf? Omdat ik hoop dat ze - ondanks alle schade - het toch zullen halen? Ik weet het niet.

Hierboven het nachtvlindertje dat vannacht op ons balkon is gestorven, nadat ik haar had gered uit de klauwen van mijn kleine, lieve moordenares Saga....

Het blijven toch beesten!

Gisteren hoorde ik in de dierentuin, terwijl we bij de gorilla's stonden te kijken, iemand zeggen "het blijven toch beesten". Natuurlijk hoor je dat heel vaak, in het bijzonder in de dierentuin. Maar in dat ene zinnetje zitten een aantal kernassumpties waarvan je je kunt afvragen of die terecht zijn.

Allereerst: dieren zijn blijkbaar beesten en dus geen mensen. Dat impliceert dat dieren fundamenteel anders zijn dan mensen. Een andere categorie. Dat lijkt me, zeker in het geval van gorilla's, geen assumptie die volkomen terecht is. Het is bekend dat mensapen DNA hebben dat voor 98% overeenkomt met dat van ons. Bonobo's hebben, net als mensen (en in tegenstelling tot de meeste andere dieren), sex om de sex. Gorilla's lijken gevoelens te hebben van blijdschap en verdriet die dicht bij onze emoties liggen. Zo beschrijft Dianne Fossey in haar boek Gorilla's in the mist een geval van een gorilladochter die zo veel verdriet hebben om het overlijden van haar moeder dat ze zelf overlijdt. Dus, wellicht zijn dieren anders dan mensen, maar ook weer niet zo anders dat ze in een compleet andere categorie vallen.

Ten tweede lijkt deze achteloos uitgesproken zin een soort superioriteit aan te duiden. Mensen zijn niet alleen anders dan 'beesten', ze zijn beter dan beesten. Het lijkt me dat het antwoord op de vraag of dieren beter zijn dan mensen afhangt van waar je precies naar kijkt. De vraag moet dus scherper worden geformuleerd. Mensen onderscheiden zich - waarschijnlijk - van dieren met betrekking tot moreel besef. Mensen lijken een soort aangeboren besef te hebben van wat goed is en wat fout is. Dieren lijken dit niet te hebben.

Ik schrijf expres "lijken dit niet te hebben". De vraag is namelijk wat ons morele besef precies is. Als dat niets meer of niets minder is dan een aangeboren regelsysteem dat ons in staat stelt om als individu zo succesvol mogelijk te zijn, dan onderscheiden wij ons eigenlijk helemaal niet van dieren. Sterker nog, dan zijn we gewoon precies hetzelfde. Het verschil tussen mensen en dieren is dan alleen dat dieren zich niet (per se) conformeren aan ons regelsysteem.

Een ander verschil tussen mensen en (de meeste soorten) dieren is dat wij ons bewust zijn van onze daden. Anders gezegd. Wij weten het (over het algemeen) als wij de regels hebben overtreden en wij kunnen er bewust voor kiezen om de regels te breken. In tegenstelling tot dieren zijn wij ons dus bewust van het feit dat er een regelsysteem is. Dus, in dat opzicht zijn wij anders dan dieren (of dat beter is, is natuurlijk de vraag).

Aan de andere kant zijn er vele aspecten waarin dieren aanzienlijk beter zijn dan wij. Zij maken zich niet druk over futiliteiten, zij haasten zich niet, zij nemen de tijd voor alles wat ze moeten doen en ze geven zich over aan alles wat ze moeten doen. Zij leven in en voor het moment, zonder zich druk te maken over de dag van morgen, over de vraag wat ze morgen moeten eten en of ze ooit zullen sterven en zo ja waaraan dan. Ze zijn meer zen dat wij ooit zullen worden. Daarin zijn zij anders...en ik denk dat ze in dat opzicht beter zijn dan mensen.

Vakantie

Het is vakantie...eindelijk...het was de afgelopen maand zo druk dat ik geen tijd had om iets op de blog te schrijven. Wat ik wel heb gedaan? Gewerkt. Verder niets.

Ik heb geen tijd gehad om lekker te koken, de poezen goed uit te borstelen, sushi te gaan eten, al die boeken die nog klaar liggen te lezen, naar de kerk te gaan, te sporten, domme televisie te kijken, met de hondjes te wandelen en alle andere dingen die het leven zinvol maken :-)

Ik was de afgelopen maand gestressed, moe, ziek, druk en in mezelf gekeerd.

Is het werk dat waard? Ik weet het niet. Ik hou van mijn werk. Ik geef graag les, ik hou ervan me druk te maken over kleine dialectpuzzels, ik begeleid graag studenten.

Meestal is de werkdruk in balans in mijn leven. Soms slaat de balans door en lijkt werk belangrijker dan wat ook...nu is het vakantie: deze drie weken slaat de balans door naar de andere kant: naar de kleine dingen die het leven mooi maken: naar de dierentuin, wandelen in de duinen en op het strand, lekker eten, lekker sporten en veel yoga.

Simpel geluk

Simpel geluk

Samen met de poesjes op onze nieuwe en vers gewassen overtrek.
Het raam open, wind en zon bereiken ons af en toe, zachtjes.
De gordijnen bewegen heen en weer.
De wasmachine draait.
Groene thee.

Bloemen in de berm

De bloemen uit de berm kwamen met een klein cadeautje....

Bloemen in de berm

Gisteren ben ik op aanraden van deze vriendin bloemen gaan plukken in de berm vlakbij mijn huis. En ze had gelijk. Het was de moeite waard.

Sint-Janskruid: het gebruik ervan helpt bij milde depressie, de olie die je kunt maken door de plant in olijfolie te zetten werkt verzachtend en helend bij een schrale of droge huid. Overigens zijn de plant, steel en bloemen giftig.

Duizendblad: Wordt gebruikt bij griep, koorts en als verzachtend middel. Heeft dezelfde eigenschappen als Kamille.

Close-Up

Vis

Vandaag bij het nieuwe haventje van onze scoutinggroep lag er een hele grote dooie vis...althans, de restanten van een hele grote dooie vis.

Een paar kinderen hadden de vis gevonden en hadden de vis al opgepakt. Ik zeg ze dat ze de vis niet moeten aanraken omdat dat vies is en schop em vervolgens in een paar welgemikte schoppen een eind uit de richting van ons haventje.

Waarop een klein meisje de volgende vertederende woorden spreekt: "je moet em wel in het water gooien, anders gaatie dood..."

Vertrouwen

Vorige week ben ik dus met Freia naar de dierenarts geweest. Voor het eerst in een jaar. De belangrijkste reden...twijfel....ineens durfde ik niet meer te vertrouwen op mijn eigen oordeel, op het idee dat ik zelf het beste weet hoe het met mijn kat gaat.

Er ontstaat dan een negatieve spiraal van twijfel. Eerst is er twijfel aan mezelf: doe ik hier wel goed aan, heb ik wel gelijk, is ze eigenlijk niet gewoon heel ziek en zwak. Dan volgt de fase waarin ik mijn indrukken begin uit te vergroten: ze slaapt heel veel, ze drinkt ook meer, zie ik daar nu vocht uit haar neusje komen, ze is ook aan de diarree. Die vertroebelde indrukken koppel ik vervolgens aan allerlei extreme conclusies: ze heeft vocht in haar longen en ze verdrinkt dus langzaam op het droge, ze heeft een te hoge bloeddruk en krijgt straks een hersenbloeding, En dan....dan zit er niets anders op dan al mijn moed bij elkaar te rapen en te gaan...naar de dierenarts....en zo kwam ik dus vorige week bij de dierenarts terecht.

Ik ben een hypochonder...soms...ik werk eraan, heus.

De dierenarts? Die kwam tot het volgende oordeel: ze slaapt veel, want het is een kat. ze drinkt meer, want het is warm. Er komt vocht uit haar neusje, want ook katten moeten wel es niezen. Ze heeft diarree, nou dat noemen wij niet echt diarree, maar misschien moet je haar dan ook geen makreel geven....Verder ziet ze er blakend uit: hollands welvaren in een Noorse boskat.

Nu ja...als de twijfel een keer per jaar ineens de stoel onder je billen vandaan trekt, dan is dat nog wel te overzien...

Pioenrozen

Freia is stabiel....

We zijn vandaag naar de dierenarts geweest en het nieuws van de dag is....

Freiaas bloedwaardes zijn stabiel!

Joepie!

Gordon Setter Club Match 2008

Foto 1: Kampioen en Vetereaan Quiet Killian of King's castle (Vader van Lily, Halfbroer van Britt)

Foto 2: Lily moet heel lang wachten tot ze eindelijk aan de beurt is...
Foto 3: Lily wordt getoond aan de jury. Uitslag: Zeer Goed...maar een beetje te slank

Foto 4: De winnares van deze ronde.

Apen en taal en ethiek

Dit is Koko. Een vrouwtjesgorilla. Koko kent 6000 gebaren uit de Amerikaanse gebarentaal. Dit betekent dat Koko dus op een redelijk hoog niveau met ons kan communiceren. Betekent dit ook dat ze menselijke taal heeft? Waarschijnlijk niet, althans niet op het niveau van een moedertaalspreker.

Een belangrijke vraag is of menselijke taal substantieel verschillend is van dierlijke taal. Dit lijkt inderdaad het geval. Mensen en dieren gebruiken taal als communicatiemiddel. Het verschil tussen mensen en dieren is dat mensen taal daarnaast ook nog gebruiken om na te denken, poëzie te maken, gesprekken met jezelf te voeren en over taal te praten. De boodschappen die dieren kunnen overbrengen zijn beperkt. Ze kunnen aangeven dat er gevaar is, waar er eten te halen is en dergelijke, maar ze kunnen niet zeggen dat er gister gevaar was of morgen gevaar zal zijn.

Om te onderzoeken of dierentaal en mensentaal echt zo anders is, hebben mensen geprobeerd apen mensentaal te laten leren. Immers, als apen onze taal kunnen leren dan kan mensentaal niet zo heel erg anders zijn dan dierentaal. Koko komt een heel eind...maar ze komt niet helemaal waar mensen kinderen komen. Mensentaal lijkt dus toch best lastig voor dieren.

Wat kunnen we van Koko leren? Misschien is het wel zo dat Koko Amerikaanse gebarentaal verwerft zoals volwassenen een vreemde taal leren. Met veel oefening en geploeter. Je komt wel een heel eind, maar je komt er nooit helemaal. Koko verwerft geen Amerikaanse gebarentaal zoals mensenkinderen mensentaal verwerven: zonder er moeite voor te doen, zonder bewust bezig te zijn met leren, maar gewoon door blootgesteld te worden aan taal. Koko is dus niet dom, ze kan immers een taal leren zoals wij volwassenen dat ook kunnen en we weten allemaal hoeveel moeite dat kost. Koko mist alleen iets in haar hoofd: een aangeboren blauwdruk om taal te verwerven. Een blauwdruk waar alle mensenkinderen wel mee geboren worden.

Wat moet dan de conclusie uit het verhaal van Koko zijn? Mensen willen zo graag onderzoeken of ze anders zijn dan andere dieren dat ze zonder te blikken of te blozen het leven van Koko in dienst stellen van het leren van Amerikaanse gebarentaal. Is dat heel erg voor Koko? Ik weet het niet. Ze weet niet beter, ze wordt goed verzorgd, ze heeft zelfs huisdieren.

Wat het verhaal van Koko wel is, is wederom een bewijs van de arrogantie van de mens. Wij bepalen hoe het leven van Koko eruit moet zien, wat zij met haar leven moet doen, namelijk onze taal verwerven.

Foto's

Ik loop al een week met een fototoestel rond te sjouwen om leuke foto's voor de blog te maken. Uiteindelijk is alles wat ik wil fotograferen thuis...

Het zijn gewoon keukenhandschoenen....maar je kan er zoveel meer mee

Vandaag herdenken wij onze doden...

Do Not Weep

Do Not Stand By My Grave And Weep
I Am Not Dead, I Do Not Sleep.

I Am A thousand Winds That Blow,
I Am A Diamond Glint On Snow.

I Am The Sunset On Ripened Grain,
I Am The Gentle Autumn Rain.

When You Awake In The Autumn Hush,
I Am The Swift Uplifting Rush.

Of Quiet Birds In Circling Flight,
I Am The Soft Starshine At Night.

Do Not Stand By My Grave And Cry,
I Am Not There, I Did Not Die.

Author Unknown

Dieren zijn precies als mensen?

De ANWB geeft het advies dat wanneer er een dier, zoals een hert of een zwijn, voor je auto loopt je het beste hard kunt remmen en het dier kunt aanrijden. Blijkbaar leidt het ontwijken van dieren in dit soort situaties door automobilisten tot een grotere kans op het gewond raken of overlijden van de mensen in de auto of andere verkeersdeelnemers. De ANWB zegt dat het aanrijden van het dier dan beter is want "een mensenleven is meer waard dan een dierenleven".

Tja...ik begrijp dat natuurlijk wel. En, eerlijk gezegd, als ik het persoonlijk opvat, als het om mijn eigen leven gaat of dat van mijn omgeving zou ik dat advies ook geven...maar...daar gaat even niet om, het gaat hier om de achterliggende idee.

Zijn mensenlevens meer waard dan dierenlevens? Waarom zou dat zo zijn? Wat betekent dat "meer waard"? Hoe evalueer je wiens leven meer waard is? Kan je dierenlevens en mensenlevens vergelijken? Ik weet het niet.

Mijn gedachte hierover is dat het niet aan ons is om te beschikken over leven of dood: noch over het leven van mensen noch over het leven van dieren. Ik denk dat we dieper zouden moeten nadenken over het gemak waarmee we dieren (en ja...daar bedoel ik ook spinnen, vliegen en muggen mee) van het leven beroven. Ik ben ervan overtuigd dat wij niet zo gemakzuchtig zouden moeten omgaan met leven en dood. En natuurlijk...ik ben ook geen veganist...en misschien zou ik dat wel moeten zijn. Ik weet het niet.

Het volgende citaat uit Lord of the Rings vat dit goed samen:
"Many that live deserve death. Some that die deserve life. Can you give it to them, Frodo? Do not be too eager to deal out death in judgment. Even the very wise cannot see all ends."

Jacht

Het zit diep...jacht...

Migraine

Ik hoor mezelf praten,
Ik zie mezelf bewegen,
Ik ben er wel en toch ook niet

Ik kijk vanuit een plek
ver weg in mijn hoofd
Ik zie de pijn, de misselijkheid
Mijn lichaam is moe.

Er zijn kleuren in mijn hoofd
en vormen en bonken.
Het wordt langzaam donker.

Lily

Ik ben nu dan toch een beetje verliefd geworden op Lily...maar ja...probeer dit maar es te weerstaan.

Lente II

Er zijn ook een paar nadelen aan de lente:

• Prikkende ogen (tot voor dit jaar dacht ik in april altijd dat mijn ogen achteruit waren gegaan en dat ze daarom prikte...nu weet ik beter)
• Verstopte neus (tot voor dit jaar dacht ik in april altijd dat ik chronisch verkouden geworden was)
• Een schaap dat op haar rug terecht was gekomen en dus niet meer rechtop kon komen(enorme gewetenswroeging...we hadden willen stoppen, maar hebben dat niet gedaan, vraag me niet waarom niet - we waren te verbaasd denk ik. Overigens bleek even later dat het schaap weer op vier pootjes in de wei stond - all is well that ends well) (overigens...mocht iemand ooit een schaap op haar rug zien liggen, dan moet je het altijd via de kont weer omhoog zien te krijgen anders gaat ze als nog dood, zie hier. Wat dat betreft is het maar goed dat we niet gestopt zijn, want dat wisten wij niet)

Lente

Het ruikt naar lente.
Het is lang licht.
De zon schijnt.
Er zijn lammetjes.
Er zijn kleine gansjes.
De meerkoeten zitten op hun nest middenin de sloot.

En..."onze" perenboom staat in bloei.

Saga

Saga is nu bijna 8 jaar. Ze is al bij me sinds 2000, bijna haar hele leven. Mijn kleine tijger. Saga is ondeugend, aanhalig en zo lief. Maar, ze heeft nog een andere eigenschap. Ze is een soort Zwelgje, het draakje van Ollie B. Bommel. Soms is ze een volwassen poes, soms is ze weer even klein: een kitten.

Het is net alsof ik soms even in het verleden kan kijken, naar alle fasen van haar leven. Ik vraag me af of mijn ouders soms ook even, in een ogenblik, in mij weer de baby, de kleuter of de tiener zien die ik was.

pimpelmeesjes

natuur op het balkon...

Ingesneeuwd

Pasen, deel 3: liefde

Pasen draait allemaal om liefde. En er was veel liefde dit weekend:

• Voor de man, die zooooo ver weg is
• Voor mijn ouders, mijn broertje en mijn schoonzusje
• Voor mijn lieve vriendinnen, tijdens een ouderwets gezellige lunch en een werkelijk fenomenale high tea
• Voor de vreemden in de kerk die elkaar de hand schudden en de vrede van Christus toewensen
• Voor de poesjes: warm, zacht, lief, grappig, ondeugend.
• En, vandaag in het bijzonder voor D die op de Jaarbeurs Utrecht Marathon 10 km heeft hardgelopen. Wat een vrouw! Wat een prestatie! Wat waren we trots ("die hoort bij ons")

Pasen, deel 2: hoop

Met pasen vieren we de wedergeboorte, de hoop, het nieuwe begin.

Bij een nieuw begin horen nieuwe voornemens. Ik heb allerlei voornemens:

• ieder dag yoga, al is het maar een half uurtje
• geen brood (want brood = duivel, en ik krijg daar enorm last van een opgeblazen gevoel van)
• vaker op de fiets naar het station
• vaker naar de sauna of hammam

Maar mijn allerbelangrijkste voornemen is om vanaf nu mijn eigen weg te gaan en om me daarbij niet te laten (af)leiden door de meningen van anderen. Ik ben over het algemeen enorm bezig met wat mensen wel of niet van mij vinden. Dat moet van nu af aan afgelopen zijn.

Mijn nieuwe motto luidt dan ook: Dit ben ik, take it or leave it.

Pasen, Deel 1: Geloof

Erbarme dich, Mein Gott,

Um meiner Zähren willen

Schaue hier,

Herz und Auge weint vor dir

Bitterlich.

Uit: J.S. Bach, Mattheus Passion

De kruisiging en de wederopstanding zijn moeilijk te bevatten. Waarom laat God zijn enige zoon vernederen, geselen en aan het kruis sterven? Wat is dat voor vader die zijn zoon dat allemaal aandoet? En waarom? Om onze zonden weg te nemen? Wat is dat voor God die een offer vereist, een offer van een onschuldige man, om de zonden van de mensheid weg te nemen?

Voor mij staat de kruisdood symbool van de onvoorwaardelijke liefde die God voor ons heeft. Hij heeft er letterlijk alles voor over om ons (opnieuw) te laten zien hoe groot die liefde voor de mensheid is. Jezus gaat letterlijk door een hel om die boodschap van liefde over te brengen. Zoals alle ouders bereid zijn om voor hun kinderen te sterven, zo is ook God bereid om voor ons te sterven.

De stiltecoupé

De NS heeft iets nieuws bedacht. De stiltecoupé. In deze coupé is het verboden om geluid te maken. Prachtig! Ik probeer namelijk te werken in de trein en dat gaat makkelijker als het stil is.

Maar, mensen houden zich niet aan de voorschriften in de stiltecoupé. En ik ga niet de hele coupé door om te zeggen dat mensen stil moeten zijn, geen muziek mogen spelen en niet mogen bellen.

Ik erger me dus groen en geel in de stiltecoupé. Niet omdat mensen geluid maken, want eigenlijk kan ik daar best tegen als ik aan het werk ben, maar omdat mensen geluid maken op een plek waar dat eigenlijk niet mag.

Resultaat is dat ik slechter werk en gestresster uit de stiltecoupé kom dan uit iedere willekeurige andere coupé. Kortom, werken doen we voortaan weer in de gewone coupé....

Depressieve gedachte in de trein (i): Lammeren

Misschien moet ik geen zware klassieke muziek luisteren als ik in de trein zit....maar goed. Hier komt depressieve gedachte nummer 1.

Vandaag reed ik langs een weiland met de eerste lammetjes erin. Kleine, onschuldige, aandoenlijke babyschaapjes.

Mensen eten lammetjes.
Mensen vinden het goed als lammetjes worden weggehaald bij hun moeder om vervolgens geslacht te worden. Allemaal voor een lekker sappig en zacht stukje vlees.

Waarom? Wat is er mis gegaan? Hoe kan dit zo zijn?

De vrouwen van de hammam

Gisteren zijn mijn moeder en ik naar de Dunya Hammam (Oosters badhuis) in Rotterdam Noord geweest. Heerlijk!

In de hammam komen echte vrouwen. Prachtige vrouwen zoals vrouwen bedoeld zijn: rond en zacht. De vrouwen in de hammam hebben billen, borsten en buiken. De vrouwen in de hammam proberen die billen, borsten en buiken niet in te houden of weg te moffelen.

De vrouwen in de hammam laten zien hoe alle vrouwen met hun lichaam zouden moeten omgaan. Ze zijn trots op hun lichaam: het hele lichaam met alle rondingen die erbij horen, het lichaam zoals dat er op dit moment in het leven uitziet, het lichaam dat een verhaal vertelt over levensfasen, liefdes en zwangerschappen, verdriet en vreugde.

Acupressuur

Bij katten blijk je ook accupressur te kunnen doen. In hun nek zit een punt dat, wanneer je het inknijpt, ervoor zorgt dat ze zich ontspannen gaan voelen. Dat punt kan je heel goed masseren door er een knijper op te zetten...

Freia demonstreert het hier:

En ze werd er inderdaad heel ontspannen van: