Kattenogen

Kattenogen zijn zo mooi, zo mysterieus. Het lijken wel kristallen bollen waarin je een ander universum, met andere natuurwetten, kunt waarnemen. In kattenogen zie je diepte, patronen, kleuren. Ze doen me denken aan kaleidoscopen.

Diergaarde Blijdorp

Het is "zo'n week":

• Zondag blijk ik halverwege de dag twee compleet verschillende schoenen aan te hebben.


• Gisteren heb ik een aardappelschilmesje meegebakken met de kerstmaaltijd. Het hele huis stinkt dan naar gesmolten plastic in plaats van naar de heerlijke vegetarische bladerdeeghapjes...


• Gisteren bijna (het scheelde een centimeter) aangereden door een auto die voorang zou moeten hebben verleend, maar ons niet had gezien.


• Vandaag een lekke band met de fiets op weg naar de dierentuin.


• Bij de dierentuin aangekomen zet ik mijn fiets op slot met een slot waar ik geen sleutel van bij me heb (een toestand: lopen naar station, naar huis met trein om sleutel te halen, terug naar dierentuin met bus om fiets te halen, met fiets aan de hand naar de fietsenmaker, weer terug naar huis met trein)

Ik ben benieuwd wat me verder nog te wachten staat....

Frans en Wizzard

Kerst: De geboorte van God

Als we denken aan het woord God dan denken we aan de allerhoogste macht, aan allesziendheid, aan een entiteit die groter is dan wij kunnen bevatten. Die God komt, volgens het christelijk geloof, ter wereld als mens, als baby in de kerstnacht. De tegenstelling is ontroerend. De almachtige God wordt mens, sterker nog wordt geboren als baby: een wezen dat volledig afhankelijk is van anderen.

Waarom wordt God mens?

Doordat God zich (letterlijk) in ons verplaatst kan hij ons op onze manier laten zien hoe groot zijn liefde voor ons is. Hij laat ons zien wat het betekent om echt van iemand te houden en hoe kwetsbaar je bent als je echt van iemand houdt.

Het leven van God als mens stelt ook een voorbeeld. We weten nu hoe God zijn leven invult als mens. Hij blijft trouw aan zijn diepste overtuiging, ook als dat tegen de opvattingen van de menigte ingaat. Hij leeft volgens zijn eigen waarheid.

Doordat God mens is geworden wordt hij grijpbaar voor ons. Het onbevatbare begrip God is bevatbaar geworden. Het is moeilijk om een relatie aan te gaan met een entiteit die je niet kunt vatten. Het is daarentegen natuurlijk om een relatie aan te gaan met een mens. Doordat God mens is geworden is hij benaderbaar geworden.

Tot zo ver wat korte gedachten over de menswording van God. Het gaat mij niet om de historische autenticiteit van het verhaal, maar om het godsbeeld dat eruit voortkomt: Een God die lief heeft en die die liefde, die hem zo kwetsbaar maakt, onvoorwaardelijk uitdraagt. Ongeacht de consequenties, ongeacht wat mensen van hem denken.

Ghost of christmas past

's Ochtends naar oma en opa op eerste kerstdag. Groene tapijttegels, de tapijttegels zijn ruw, je kunt er niet echt lekker op spelen. Boven staat er een kist met speelgoed. Er zitten gifkleurig speelgoedkikkers in de kist en steentjes waarmee je een kasteel kan bouwen. We mogen van oma niet van de trap springen.

Op tweede kerstdag naar andere opa en oma. Het is een heel klein huis, maar er zijn veel mensen. Er zijn cadeautjes. Geld voor de oudere kleinkinderen, maar voor ons zijn er echte cadeautjes. De cadeautjes zitten in een poef, in de hoek bij de slaapkamer.

Het was goed. Ik mis ze... mijn grootouders...nog steeds. Maar ze zijn bij ons in ons hart.

Dissociatie

Het is volbracht.

Het congres is bezocht, het artikel is geschreven, de studenten zijn voorzien van een opdracht de kerstvakantie in gegaan.

En eindelijk....eindelijk...kan ik weer even ademhalen.

Ik ben moe. Ik woon in mijn hoofd. Uitsluitend daar. Mijn voeten zijn vreemden voor me. Het lijkt of ik door een venstertje naar buiten kijk. Mijn lichaam doet geroutineerd wat het moet doen: thee zetten, broodjes kopen, de poezen eten geven. Wonderlijk.

Tijd om te gaan slapen dus...en om yoga te doen. In die volgorde, vrees ik.

Kerstgekte

Treinreis

Nederland is zo mooi als het zo koud is...

Isn't she lovely?

Back to the future

Eén van de lessen die ik heb geleerd van yoga is het belang van leven in het heden. Het gaat om hoe het nu is, niet om hoe het is geweest of hoe het ooit zal worden. Door het veelvuldig beoefenen van de yogaoefeningen lijkt het alsof de cellen in mijn lichaam die boodschap hebben geabsorbeerd. Het is een belangrijke les, waar ik al veel baat bij heb gehad.

Toen Freia ziek werd, kon ik aanvankelijk alleen denken aan het moment dat ik haar zou moeten laten gaan en aan de ellende waar we nog door zouden moeten. Door me te concentreren op het heden zie ik nu in dat het gaat om dat we het nu fijn hebben met z'n drieën (dus Freia, Saga en ik :-)), dat ik haar nu kan aaien, dat ze op schoot komt, dat ze tevreden is. Wat er later komt zien we wel weer: wie dan leeft die dan zorgt, of zoals ik tijdens het schrijven van mijn dissertatie altijd tegen mijn promoter zei we zien wel waar het schip strandt.

Ondanks dat alles zijn er soms momenten waarop je door iets van buitenaf wordt gedwongen je te concentreren op de toekomst. Vandaag was dat door iets dat de dierenartsassistente zei. Ik kwam mijn maandelijkse benodigdheden voor de poesjes halen en ik besprak met haar het effect van de behandeling die Freia krijgt op de lange termijn. Dom dom....het gaat om het nu...what the hell was I thinking asking about the future....De dierenartsassistente antwoordt daarop dat het voorlopig goed gaat, maar dat ik er natuurlijk niet vanuit moet gaan dat Freia een kat van 22 jaar zal worden.

En ineens was ik vooruitgespoeld naar de toekomst en werd het feit dat Freia terminaal ziek is en in de toekomst dus daadwerkelijk zal overlijden aan haar ziekte mijn rustige, gebalanceerde heden ingetrokken.

Kun je ze niet bijna ruiken?

Nuance

Gisteravond heb ik heerlijk gegeten met uitzonderlijk goed gezelschap in Oliva. Oliva is een geweldig Italiaans restaurant in Rotterdam waar gebruik wordt gemaakt van pure, (voornamelijk) biologische produkten.

Belangrijker dan het eten is uiteraard het gezelschap. Ik ben maar een bofkont. Ik ben omringd door mensen die niet direct met een oordeel klaar staan. Die luisteren, nadenken en pas dan, als ze alle informatie hebben, een mening formuleren. Ik heb het gevoel dat dat een zeldzaamheid is, tegenwoordig.

Politici, met notabene een liberale achtergrond, kotsen werkelijk teksten uit over de Koran: het is een geweldadig boek, het moet verboden worden, we maken een film over de Koran om te laten zien dat het een fascistisch boek is dat mensen aanzet tot gruweldaden.

Ik pretendeer geen kennis te hebben over wat er wel of niet wordt verkondigd in de Koran, maar ik vermoed dat de politici in kwestie zich ook niet hebben verdiept in deze tekst. Ik vind het een schande dat volksvertegenwoordigers zich zo onzorgvuldig en ongenuanceerd uitlaten over teksten die door de eeuwen heen voor zoveel mensen zo belangrijk zijn geweest.

Tot mijn grote schrik en verontwaardiging kwam ik erachter dat in Saoedi Arabië het bezitten van een Bijbel verboden is en dat op het bezitten van een Bijbel lijfstraffen staan. Ik hoop dat we in dit land niet ook de kant op gaan waarbij heilige geschriften worden verboden. Ik hoop dat vrijheid van godsdienst hoog in het vaandel blijft staan.

Tijdens een bijeenkomst van de zeeverkenners...

Joerie: Mevrouw, mevrouw

(Ik denk dan hoezo mevrouw?? Hierover later meer.)

Joerie (waarbij de oprechte verbazing van zijn gezicht af te lezen is): Mevrouw, Jeffrey zei net toen hij u zag 'daar heb je die bitch weer'.

Ik (niet meer geschokt over het feit dat niet iedereen mij even hoog heeft zitten): Dat kan heel goed, Joerie, want ik ben ook een bitch.

Joerie: Ik vind u anders best wel aardig.

Thanksgiving

Afbeelding van http://www.hetspinnenweb.nl/spinnenweb1.html

Vandaag wordt in de Verenigde Staten thanksgiving gevierd. Thanksgiving is een dag waarop God wordt bedankt voor alles wat hij gegeven heeft, in het bijzonder een goede oogst. Vroeger, op de kleuterschool, zongen wij iedere ochtend een liedje genaamd dank u: dank u voor deze nieuwe morgen, dank u voor deze nieuwe dag, dank u dat ik met al mijn zorgen bij u komen mag. Ik vind dat een mooi liedje en het is prachtig dat mensen (zelfs kleuters op een montessorikleuterschool :-)) even stil staan bij alles wat zij hebben in het leven.

Ik vroeg me echter af wat het betekent om God daarvoor te bedanken. Als je God bedankt voor alle goede dingen, impliceert dat dan dat hij daar ook een hand in heeft gehad? Heeft God er daadwerkelijk voor gezorgd dat de oogst goed was dit jaar? Als dat zo is, en God is dus een macht die controle heeft over bepaalde zaken, waarom gebeuren er dan zoveel nare dingen? Heeft God daar ook een hand in of impliceert het één niet per se het ander? Hier zijn uiteraard vele boeken over volgeschreven. Het is overigens een van de vragen waar je altijd mee wordt geconfronteerd als je als gelovige praat met niet-gelovigen. Wellicht is de vraag terecht, maar het antwoord is zo complex.

Mijn idee is dat God niet een man of een vrouw op een grote wolk is die ingrijpt in ons leven. Ik zie God als de ragfijne draden van een spinnenweb die alles wat goed en mooi is samenbinden. Soms zie je ineens die fijne draden omdat de zon erop valt of de regen. God is even teer, even sterk en even intrigerend als zo'n spinnenweb.

Nu rijst de vraag kan je God eigenlijk wel bedanken als je visie op God is zoals ik hierboven beschreef. Waarschijnlijk niet. Wat je wel kunt doen op een dag van vandaag is stil staan bij de momenten dat je een glimp van God opvangt en daar dankbaar voor zijn.

Nieuwe muizen

DOM

Al weken loop ik te zeulen met mijn camera om foto's te maken voor de blog. Week na week zie ik niets op weg van huis naar werk en vice versa waarvoor ik de camera uit mijn tas haal. En - je raadt het al - op de dag dat ik mijn camera niet bij me heb, stap ik het gebouw waar ik werk uit en word ik geconfronteerd met een werkelijk adembenemend beeld van de Dom met daarnaast een kraakheldere halve maan...

Winter

Na die naargeestige natte dagen is het vandaag zulk prachtig weer. De lage zon zorgt voor een werkelijk fenomenaal licht. En dan de kou, die je kunt ruiken, die je inademt en je longen in voelt stromen en die je voelt prikken op de huid van je gezicht en handen. Dit weer prikkelt alle zintuigen.

I feel alive!

Ying en Yang

Regenboogbrug

Er is een gedichtje, de regenboogbrug, dat ik eens in de zoveel tijd las met Henny (God hebbe haar ziel), en waar we dan samen verschrikkelijk om moesten huilen. Niet omdat de tekst zo mooi is, of het rijm (het rijmt nieteens), in tegendeel. Het is een bijna kinderachtig, clichématig gedichtje. Maar, het is zo'n prachtig beeld dat wordt geschetst.

Dus, voor iedereen die zijn huisdier mist, voor Britt en voor Henny.

_________________________________________________________
Regenboogbrug

Aan deze kant van de hemel is een plaats die regenboogbrug heet.
Wanneer een geliefd huisdier overlijdt gaat het naar de regenboogbrug.
Er zijn weiden en heuvels voor onze speciale vrienden, zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is een overvloed aan eten, drinken en zonneschijn en onze vrienden zijn er gelukkig.
Dieren die ziek en oud waren worden weer gezond en sterk,
dieren die gewond of verminkt waren worden heel gemaakt,
zoals wij ze ons herinneren in onze dromen van dagen die voorbij zijn.

De dieren zijn blij en tevreden; er is maar een ding wat ze missen;
die speciale persoon waar ze zo aan gehecht waren, die ze achter moesten laten.
Ze spelen en rennen samen, maar de dag komt dat er één plotseling stopt en in de verte staart.

De heldere ogen oplettend, het lijf trilt van verwachting.
Ineens rent ze van de groep weg, vliegt over het gras haar benen dragen sneller en sneller.
Ze heeft jou gezien en wanneer jij en je speciale vriend eindelijk weer samen zijn, omhelzen jullie elkaar in een vreugdevolle hereniging, nu verlaten jullie elkaar nooit meer.

De blijde kussen regen over je gezicht, je handen strelen dat geliefde hoofd en eens te meer kijk je in de ogen van je lieveling, die je zo lang hebt moeten missen, maar nooit bent vergeten.

En dan gaan jullie samen over de regenboogbrug.

Britt

Britt

27-4-1995 - 6-11-2006

Precies een jaar geleden hebben we Britt moeten laten inslapen. Ik heb heel lang nagedacht over deze blog, over welke woorden zouden weergeven hoe ik haar mis, iedere dag. Ik kan geen woorden vinden...

36 jaar geleden trouwden mijn ouders

en ik heb vandaag met de zeeverkenners meegedraaid. Hieronder een aantal foto's (niet van de zeeverkenners, maar van de omgeving).

Parels

Gisteren zei een vriendin iets tegen me dat me heeft geraakt. Het beeld dat ze beschreef was ongeveer hetvolgende:

Ik maak onderdeel uit van een aaneenschakeling van mensen. Achter me staan mijn grootouders en de mensen die me dierbaar waren maar die niet meer onder ons zijn. Vóór mij staan mijn kinderen en de mensen die nu een rol spelen in mijn leven.

Vandaag las ik, vast niet toevallig, in een boek over Boeddhisme (p.13) de volgende uitspraak:
individual existences were thought of like pearls on a necklace - each one separate but strung together in an endless series.

Allerzielen

Afbeelding gedownload op http://lvb.net/item/1651

Het is een beetje vroeg voor een stukje over allerzielen, maar goed.

Toen ik twee jaar geleden naast het lichaam van mijn oude, wijze vriendin stond die een paar uur daarvoor was overleden zag ik dat een mens meer is dan alleen een lichaam met hersenen om dat lichaam aan te sturen. Op dat moment werd ik ervan overtuigd dat er een ziel is. Haar lichaam zag eruit als een huis dat zojuist is verlaten door zijn bewoners: de electriciteit was afgesloten, de gordijnen waren dicht en het werd er al koud.

Ik kon me moeilijk voorstellen dat als er dan een ziel was die het lichaam bewoonde dat die ziel dan na het verlaten van het lichaam zou verdwijnen. Dat gevoel werd nog overweldigender toen vorig jaar onze lieve Gordon Setter Britt overleed. Ik weigerde te geloven dat zij voor altijd weg zou zijn, zonder hoop op een hereniging.

Een paar maanden geleden besloten mijn ouders een andere hond te nemen, Lily. Lily is van hetzelfde ras als Britt was, maar toen ik haar de eerste keer zag, was direct duidelijk dat zij een heel ander, bijna tegenovergesteld, karakter heeft dan Britt. Door dit contrast voel ik Britt ineens heel duidelijk heel dichtbij me. Ze voelt zo dichtbij dat het is alsof ik haar ziel heb opgenomen in mijn ziel. Alsof zij onderdeel van mij is geworden.

Wellicht is dat dan leven na de dood: een ziel wordt opgenomen in een andere ziel en leeft voort in een ander lichaam.

Voornes Duin

Klik hier voor meer informatie over natuurgebied het Voornes duin.

Zelfvertrouwen, case study

Vandaag zou ik mee doen aan een experimentje van een collega op mijn werk. Het ging al meteen mis want dat is een bijzonder charmante, gerespecteerde collega, een wat oudere man, waarvan ik dus graag zou willen dat hij mij een slimme tante vindt.

Het experimentje bleek moelijker te zijn dat de collega van te voren had aangekondigd (en ook langer te duren, maar geef de man eens ongelijk). Bij proefronde één liep het volkomen in de soep, proefronde twee ging dan allicht iets beter, maar was nog steeds geen hoogstandje. De collega kwam even zeggen dat het al veel beter ging. Hmmhmmm, alsof ik dat ging geloven zeker. Ik werk zelf ook wel eens met informanten.

Intussen was mijn hartslag van de gebruikelijke 60 slagen per minuut opgelopen naar minimaal 150 slagen per minuut. Het zweet brak me letterlijk uit. Ik probeerde mijn ademhaling te controleren. Diep ademen, in de buik. Om me te concentreren op het hier en nu en niet op wat de collega eventueel wel niet zou denken. Uiteindelijk ben ik er in geslaagd om een enigszins acceptabel resultaat af te leveren, maar ik voel me al de hele rest van de dag dom en onzeker.

Olifant

(foto ook van www.rijnmond.nl, nieuws van 22 oktober 2007)

Laat het duidelijk zijn dat ik tegen circussen met wilde dieren ben, maar onderstaand nieuwsbericht van http://www.rijnmond.nl/ (nieuws van 22 oktober 2007) levert wel een prachtig beeld op.

Circusolifant ontsnapt in R’dam Overschie
22 oktober 2007
Een onoplettende bewaker van circus Renz-Berlin heeft ervoor gezorgd dat een olifant korte tijd de benen nam in Rotterdam-Overschie.
Het beest was tijdens de koffiepauze van het personeel over een hek geklommen en deed zich tegoed aan de bomen in de Van Adrichemstraat. Gealarmeerde agenten hebben het circus op de hoogte gebracht, waarna olifant Jumba weer op het terrein van Renz-Berlin is gezet. Jumba is samen met haar drie collega-olifanten nog tot en met zondag te zien.

Het zal je maar gebeuren als je je Jack Russellterrier aan het uitlaten bent en je staat oog in oog met een olifant die rustig aan een boompje staat te peuzelen. In het bijzonder de formulering een olifant die de benen neemt en een olifant die over een hek heen klimt vind ik getuigen van literair talent.

Andere bijzonder fascinerende berichten over wilde dieren op www.rijnmond.nl: "Gorilla bokito heeft de waterpokken" (nieuwsbericht van 24-10-2007), "opgezette aap in boom Hardinxveld" (nieuwsbericht 24-10-2007)...

Ruzie

Jan Wolkers 1925 - 2007

Eergisteren is Jan Wolkers in zijn slaap overleden. Het eerste boek dat ik van hem las was de walgvogel omdat mijn vader dat zo mooi vindt. Ik word altijd geraakt door Wolkers, zowel door zijn boeken als door zijn persoonlijkheid.

Recentelijk heb ik geluisterd naar Alleen op een eiland. Het verslag van zijn eenzame verblijf op het waddeneiland Rottumerplaat. Als je hem hoort vertellen over zijn belevenissen op het eiland dan merk je aan de manier waarop hij vertelt dat hij een kunstenaar is. Belangrijker is wellicht nog dat je hoort dat de man leeft met passie. Hij gaat helemaal op in het eiland. Hij eet wat er voor handen is op het eiland en in de zee, wordt één met de vogelkolonie die zijn tent omringt en ontdekt elke centimeter van het eiland.

In de Junival, verreweg mijn favoriete boek, beschrijft hij de dood van zijn poes, Voske. Hij beschrijft de details van haar afwezigheid: het blikje tonijn waar ze niet meer aan toegekomen is, maar wat hij altijd heeft bewaard, en haar vacht die hij niet meer tegen zijn hand voelt als hij aan het schrijven is. De verwoording van de situatie is zo perfect dat je de pijn van het verlies voelt alsof het lijfelijk aanwezig is.

Jaren later vertelt hij in de achtertuin van Jan Wolkers dat hij de boom waaronder Voske's as is uitgestrooid heeft meeverhuisd naar Texel. Soms kijkt hij naar die boom en stelt zich dan voor dat ze naar hem lacht, zoals de Cheshire kat uit Alice in Wonderland.

Jan Wolkers laat ons zien hoe je moet leven: met passie en met oog voor detail.

God hebbe zijn ziel.

Zelfvertrouwen

Een tijd lang heb ik op mijn bureau op het werk een ansichtkaart gehad met daarop een bruine beer die op twee poten loopt in de avondzon. Je ziet de beer van opzij. Beren kunnen niet helemaal rechtop lopen en daarom hangen zijn schouders en zijn hoofd een beetje. De tekst onder deze kaart is "when you're just not good enough".

Ik heb die kaart gekocht omdat hij precies weergaf hoe ik me toen voelde "just not good enough". Dat gevoel is met de jaren wel minder geworden, maar soms steekt het weer de kop op. Er zijn twee vervelende dingen die voortvloeien uit dit gebrek aan zelfvertrouwen: (i) ik zie overal, ja overal, mensen die beter (in wat dan ook) zijn dan ik en (ii) ik ben heel gevoelig voor bevestiging/afwijzing.

En dat moet afgelopen zijn. Nu. Ik vertik het om de rest van mijn leven mijn kop te laten hangen zoals die beer op de ansichtkaart omdat ik het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben. Het wordt tijd om vertrouwen te hebben in mezelf.

Dus...er is werk aan de winkel :-)

Triëste

Slapende hondjes

Arachnafobia

Chester

Chester, zie boven, en ik waren een rondje aan het wandelen. We komen een klein jongetje (jaar of 5) tegen:

Jongetje: Wordt die wolf ook wel weer eens een hond?

Ik: Een hond? Die wolf wordt mijn vriend als het volle maan is.

Het jongetje zijn ogen worden zo groot als schoteltjes. Verschrikt kijkt hij naar Chester die, zich van geen kwaad bewust, rustig aan een paal staat te snuffelen.

Ik (om de spanning wat te breken): Doe jij aan karate?

Jongetje: Ja, hoe weet u dat?

Ik: mijn vriend doet ook karate en ik zag jou dezelfde beweging maken als hij wel eens doet.

Jongetje, wijzend op Chester, met een verschrikte blik in zijn ogen: hij?

Kastanjes

Elf jaar lang zochten we samen kastanjes.

Ieder jaar weer.

Bij dezelfde boom.

We speelden ermee, namen ze mee naar huis.

De boom is er nog.

De kastanjes zijn ook dit jaar weer gekomen.

Maar ze brengen nu alleen maar tranen en heimwee...

Warmte

De kachel is nog niet aan, maar de kou is langzamerhand niet meer te ontkennen. We moeten ons dus op andere manieren warmhouden: dikke sokken, kruikje in bed, electrisch kacheltje aan en een potje thee.

Of, natuurlijk, lekker broeierig warm tegen elkaar aanliggen in een doosje dat eigenlijk te klein is voor twee volwassen Noorse bospoesjes...

Stil

Maandenlang heb ik tijdens mijn yogasessies lang en diep ademgehaald om te ontspannen, maar ergens ver weg in mijn hoofd bleven mijn gedachten zich verzetten. Als kleine naaldjes die je iedere keer laten voelen dat ze er zijn en dat ze niet weggaan.

En gisteren, met de poes op schoot, ademde ik diep in door mijn mond en uit door mijn neus, lange en diepe ademhalingen, en werd het voor het eerst stil.

STRESS

Soms staat ineens alles in het teken van een bepaalde emotie. Deze week is het voor mij STRESS. Paniekaanvallen noem ik dat. Paniekaanvallen worden veroorzaakt door het werk: er is te veel werk en te weinig tijd.

Het is alsof mijn hoofd de hele dag in HOOFDLETTERS tegen me praat. Er lijkt simpelweg niet genoeg tijd om alles wat ik wil doen te doen in de beschikbare tijd. Als ik dan bedenk wat ik nu even kan laten schieten dan levert dat ook enorme innerlijke strijd op, die weer leidt tot...jawel STRESS. Voorbeeldjes:

1. ik zou even niet kunnen gaan sporten, maar dan word ik dik (als ik het stemmetje in mijn hoofd moet geloven deze week nog voor zover het kwaad niet al is geschied).
2. ik zou tijdelijk geen yoga kunnen doen, maar dan krijg ik STRESS (I rest my case)
3. ik zou in het huishouden even de boel de boel kunnen laten (doe ik feitelijk al en levert alleen maar meer stress op, omdat een rommelig huis een rommelige geest veroorzaakt EN ik heb geen schone kleren meer)

Dan zijn er nog de schuldgevoelens:

1. ik ben te weinig thuis voor de poesjes en als ik dan al thuis ben dan ben ik zo afwezig dat dat voor hun helemaal niet leuk is.
2. ik moet allemaal mensen bellen om te vragen hoe het gaat (sorry!)
3. ik moet eigenlijk gezonde dingen koken en opeten anders word ik zowel dik (zie boven) als ziek....

AAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRGGGGGGGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHH

Kain en Abel, vriendschappen en open deuren

Vorig jaar kwam in de ABC-cursus van de Kloosterkerk het verhaal van Kain en Abel (Genesis 4:1-26) aan bod. In het kort komt het verhaal hierop neer: Kain en Abel brengen beiden een offer aan God. Het offer dat Abel brengt aan God wordt wel door God gezien, terwijl Kain geen expliciete erkenning krijgt voor zijn offer. Kain is daar boos over en God vraagt waarom, aangezien Kain toch juist heeft gehandeld en de relatie tussen hem en God heeft bevestigd door het offer.

Interessant aan dit verhaal is dat Kain boos is omdat hij zijn relatie met God vergelijkt met die van zijn broer met God. Dit is een vergelijking die je volgens dit verhaal niet moet maken. Je kunt de waarde van jouw relatie met God niet bepalen op basis van een vergelijking met de relatie die iemand anders met God heeft.

Ik denk dat dit verhaal ons niet alleen iets leert over onze relatie met God, maar dat de les ook geldt voor onze relatie met "de ander": de relaties die we onderhouden met vrienden, familie of collega's. De waarde van een vriendschap kan alleen worden afgemeten aan de interactie tussen jou en de ander en niet aan de interactie die die ander onderhoudt met derden.

Wellicht is dit een open deur, maar soms is het goed om te zien dat er open deuren zijn denk ik dan maar... :-)

Duitsland

Verandering van omgeving doet leven...niets is minder waar.

Het was zo heerlijk om even in een andere omgeving te zijn. Het maakt je hoofd even leeg. Alle stress en ellende van het gewone leven laat je achter je als je in een andere omgeving bevindt.

Maar, als je weg bent geweest en je komt weer thuis, dan realizeer je je weer even hoe fijn het thuis is: die kleine spinnende poesjes, je eigen bedje, de geur van de kruidenthee die je altijd drinkt, het geroezemoes van de buren....

Volle maan

Gisteren, tijdens een bijeenkomst in de kloosterkerk, zei een wijze vrouw uit onze groep: vroeger voelde ik me nietig als ik in de duinen liep en naar de zee keek. Nu voel ik me opgenomen in het geheel. Dat gevoel, zei onze (al even wijze) dominee, het gevoel van verbondenheid, is een religieuze ervaring. Op die momenten leer je god kennen.

En vandaag is het volle maan. En ik voel me nu ook een klein beetje verbonden...

Soestdijk

Het kopspijkerscabaret geeft heel treffend de sfeer weer zoals wij die een paar weken geleden hebben gevoeld in paleis Soestdijk met dit liedje. Hieronder de tekst:
(afkomstig van: http://variatee.vara.nl/kopspijkers/artikel.jsp?paginaID=57315&artikelID=57450)

Het huis staat er verlaten bij
De ramen zijn donker, het grote hek is dicht
Waar binnen tegen het stof een een groot wit laken
Over elk meubel ligt
Op 15 graden staat de thermostaat
Voor ’t geval dat het vriezen gaat

De wachthuisjes zijn onbemand
En in de stallen staat geen enkel paard
De anjers in hun vaas verdroogd
De buks hangt ongebruikt boven de haard
Een doosje van Chinese lak
Met opgedroogde pijptabak

House for Sale
Eigen grond met oprijlaan
House for Sale
Een tijdperk is voorbijgegaan
Waar ooit prinsjes, en prinsesjes
Gewoon kind’ren konden zijn
Staat er straks een luxe conferentieoord
Met golfterrein

Het klinkt er nog naar feestgedruis
Naar echtelijk gekibbel en een kindersnik
En onder de Rhodondenderons
Ligt er nog een oude krentenmik
Terwijl de wind over het landgoed waait
Wordt de laatste stop eruitgedraaid

House for Sale
Een paleis dat staat te koop
House for Sale
Wie redt het van de sloop
Waar de groten der aarde
hun respect hebben betuigd
Waar de bloem van ons geliefde koningshuis
Werd toegejuichd

House for Sale
Nooit meer statig defilé
House for Sale
Nooit meer burgers op de thee

In de olifantenkamer met sigaren en cognac
Zijn de olifantjes van vergeeld ivoor
Al ingepakt
House for Sale
Elke kamer een verhaal
House for Sale
Elk kopje, elke schaal
Draagt de afdruk van een vinger
Van een vorst of een vorstin
Van een staatshoofd, of minister president
Of een stiekeme vriendin

Koe, het vervolg

De koe was weg. Althans uit de sloot.

Misschien stond ze in het weiland, bij de andere koeien, zich helemaal niet meer bewust van het feit dat ze de hele vrijdagmiddag in een sloot had gelegen. Misschien is ze verdronken. Misschien heeft ze het opgegeven en is ze van uitputting gestorven. Misschien staat ze met een flinke verkoudheid op stal. Misschien hebben ze haar laten afmaken omdat ze te ziek was geworden.

We zullen het nooit weten.

In de zon

wassen, aflevering 3: duo